İnsan oruçla acizliğini anlar. Ne kadar ihtiyaç sahibi olduğumuzu kavramamıza vesile olur. Melekler yeme ve içmeden uzak varlıklardır. İşte insan da oruç açlığı ile adeta melekleşir. Hareketleri yavaşlar. Diğer ibadetleri yapıyor, bilhassa namazını kılıyorsa,  secdeden yüzü nuranileşir. Sadece insana değil bütün varlıklara acır. Zaten Müslüman demek, elinden dilinden diğer insan ve canlıların zarar görmediği insandır. ‘Umulur ki korunursunuz’ ifadesi ile oruçlu insanın, oruç sayesinde sadece aç kalmak değil, onun terbiyesiyle ahlâkını her haliyle güzelleştirir. Evindeki ve dışarıdaki yiyeceklere oruç sürecince el sürememesi, ondaki Allah korkusunu perçinler. Helâline dokunamadığı gibi haramdan da elini çeker. Kendi ve başkasının namusunu korumayı öğrenir. Gözünü de haramdan korur. Dilinden kötü söz çıkmaz.