Ben huzuru teyze oğlu Tahsin Ayaş orda kaldığı için tercih etmiştim. Sağolsun Bayram abi de onayladı. Mümkün olduğu kadar aynı şehirden kişilerin birlikte kalmasına pek müsaade edilmezdi. O inşaat mühendisliğinde okurdu. Eski ismi Ankara Devlet Mimarlık Mühendislik Akademisi, şimdilerde adı Gazi Mimarlık Mühendislik olmuş. 70 li yıllar. Anarşinin kol gezdiği. Kurtarılmış bölgelerin ortaya çıktığı dönemler. İnsanların kendisini muhafaza etmesi hayli zor. Ben de Genelkurmay’da yedek subay, yaver olarak vatani görevimi yapardım. Sessiz sakin kişiliği ile Suat Öz’le orada tanışma fırsatı yakaladık. Ayrılmaz ikili dediğimiz Ali Demirtuğ’da Kısmet’te kalırdı. O da mimarlık okurdu. Bülbül deresinde birbirine yakın iki dersane.  O birliktelik tek başına ebedi aleme yürüyene kadar devam etti.

Mesken mühendislik birlikte Allah’ın rahmet kapısını çaldıkları ekmek tekneleri oldu.  Mesken mühendislikte; ziyaretlerimizde, mimarlık mühendislik kitapları arasında Yeni Asya yayınlarını görürdük. Huzur ilginçti. Fahri Utkan’la tanışmak kısmet oldu. O da Suat gibi sessiz ve sakin birisi. 3 tane Turhal’lı bir araya geldik. Suat, Ali ve ben. Tam Fahri Utkan’ın mezuniyet yılları. Kur’a çekilecek. Duayı icabet zamanı. Üçümüzde ağız birliği etmiş gibi, bi de Turhal çıkmıyor mu? Diye sesli düşündük. Ve Fahri Utkan Turhal Endüstri Meslek Lisesinde. İlginç değil mi? O kadar görev yeri arasında çıka çıka Turhal çıkıyor. Suat Öz Turhal’da olduğu takdirde muhakkak derslere, sohbetlere katılırdı. Tabiiki bitişik kardeşi Ali ile. 63 yaş önemli. Peygamberimizin vefat yılı. Suat +1 yaptı. Müslümanların ortalama yaşama ömürlerini bir yıl geciktirdi. 

Ne diyelim. Allah gani gani rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun. Hani derler ya, ve ya öyle bir inanış toplumumuzda yerleşmiş: iyi insan çok yaşamaz diye.