Geçmişte ünlülerin uyuşturucuyu kullanımı ile ilgili birçok yazı kaleme aldık. Onların “şöhreti kaldıramadığına” dair anekdotlarımız oldu. 
Ancak şu var ki, bu algı artık değişti.
Artık uyuşturucu kullanımı toplumun birçok katmanına yayılmış. Sadece ünlüler kullanıyor demek, artık demode…
Tüketimin olduğu her yerde özellikle seküler hayatın getirdiği olumsuzluklar modern çağın insanını uyuşturucu batağına çekiyor.
Kolay para kazanımı, haz peşinde koşan gençlik, artık enerjisini “an”lık mutluluklarda ararken, ebedî hayatını karartacak mutsuzluklarla baş başa bırakılıyor.
Düşünün İstanbul Fatih bölgesinde 3-4 gramlık net bonzai paketleri çeşitli fiatlar arasında satılmakta.
İstanbul Emniyet Müdürlüğü Narkotik Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğü’ne bağlı polislerin hazırladıkları raporlar söylüyor bunu, biz değil. (2014 raporu)
Düşünün uyuşturucu tezgâhı önünde kuyruk oluşacak kadar “aleni” satışlar yapılıyor.
Raporda; “Bir eroin tezgâhı günlük olarak ortalama 5 bin ile 6 bin TL arasında ciro yapmaktadır. Bazı uyuşturucu tezgâhlarında inanılmaz bir satış trafik olmaktadır. Biz bile (polisler) bu tezgâhlardan mal almak için defaeten sıraya girdik. Adamlar resmen ‘acele etmeyin herkese yetecek kadar mal var’ diye konuşuyorlardı.”
Evet, bunlar raporda aynen yazılı olan ifadeler.
Raporda; eroin piyasasındaki gerileme dolayısıyla eroin satıcılarının kasıtlı bir şekilde esrara, bonzaiye, extasy’ye eroin kattığını gözlemlediklerini, son dönem sokak piyasasında esrara daha az rastlanmakta olduğunu yazmışlar.
Yani, çeteler bile hırsızlık gibi “gelir”(!) getiren sektörü bırakıp uyuşturucu sektörüne yönelerek kâr üstüne kâr ediyorlar (!).
…
Evet, bu illet, sadece seçkin insanları, ünlüleri veya zenginleri tehdit etmiyor, her anne- babanın evlâdını tehdit eden bir unsur haline dönüştü.
Bu karabasandan kurtulmanın tek çaresi var ve bellidir; manevî dinamikleri harekete geçirmek.
Bunun için Amerika’yı tekrar keşfetmeye gerek yok. Evet, bu sözü bilerek kullandım. Sebebine gelince;
ABD’de her türlü polisiye tedbire başvurmalarına rağmen uyuşturucunun önüne geçemeyen hükumet, çözümü “dini teşvik etmekte” bulmuş.
Misal: New York’taki Rikers Cezaevi’nde her gün onlarca mahkûm Müslüman oluyormuş. Cezaevi yönetimi, İslâmî bilgilerini arttırıp, ibadetlerini huzur içinde yapabilmeleri için mahkûmlara mescid yaptırmış… Yetmemiş, Cuma günleri kapalı spor salonunu Cuma namazı için hazırlamış ve hatta 3 bin dolar aylıkla bir imam tutmuş....
Yani köşe başlarında soyguncu ve uyuşturucu kuryelerinin volta attıkları bu bölge, şimdi daha güvenli ve uyuşturucu tacirleri ve şebekelerin silinmesi ile pırıl pırıl bir yer haline gelmiş. Sebebi; bu yörenin çoğunluk olarak Müslüman olduğu ve dinlerine sıkı sıkıya bağlı olması gösteriliyor.
ABD aynı zamanda uyuşturucuyu önlemek için uygulamaya soktuğu diğer önemli bir ayrıntı; yıkılan aileyi yeniden inşa etme projeleri… Ailelere destek verilerek karşılıklı saygı, sevgi ve şefkatin soluduğu ve büyüklerin de içinde bulunacağı, çağın gerekleriyle donanmış evler birer eğitim ocağı şekline dönüştürülüyor. Yani, kötü çevre etkisi kırılıyor, bağımlılar uyuşturucu kurbanından aile bireylerine dönüştürülüyor.
Elhasıl; inanca ait ne varsa, bu noktada devlet bütün imkânlarını seferber etmeli. Kısıtlı imkânlarla, baştan savma “palyatif” çözümler üretmek yerine, kalıcı, sağlam ve Kur’ân’a dayalı çözümler geliştirmeli. Yok başka yol!