Dünyamız güneşin etrafında Emr-i İlahi ile milyarlarca defadır yaptığı dönüşüne devam etti. Bu seyir ve seyahatin her sene bir başı bir de sonu olduğu gibi bir gün gelecek milyarlarca sene önce başlayan bu deveran tamamen son bulacaktır. İnsanın zaman mevhumunu anlaması ve onu ölçü birimleri ile ölçüp değerlendirmesi ancak şems ve kamerin ayrı ayrı menzillerde gayet ince bir hesapla yerleştirilip döndürülmesine bağlanmıştır.

Kâinatı insanın ihtiyaçlarına göre yaratıp tanzim eden Halık-ı Zülcelâl, güneş ve kameri de ona göre tanzim etmiştir. Ayın dünya etrafındaki 29,5 günlük seyahatini bir aylık zaman dilimi olarak kabul eden Hicri Takvim, ortalama 30 günlük bu süreyi 12 ay üzerinden 354 gün bir yıl saymıştır. Başlangıç tarihi olarak da Peygamberimizin (ASM) Mekke’den Medine’ye hicretini yani miladi 622 senesini esas almıştır. Miladi takvim ise dünyamızın güneş etrafındaki yörüngesinde bir seferlik dönüş süresi olan 365 gün 6 saatlik zaman dilimini bir sene kabul etmiş. Onu da 12 aya taksim edip bir aylık süreyi hesaplamıştır.

Milyarlarca senedir devam eden bu hareketin de başlangıcını Hz. İsa’nın (AS) doğum günü “0” olarak belirlemiştir. Bu durumda hicri yıl miladi yıldan 11 gün kısadır ve 622 sene sonra başlamıştır. Bunun sonucu olarak miladi yılbaşı her sene kuzey yarım kürede yılın en soğuk ayı olan Ocak’ta başlar. Hicri yılbaşı ise her yıl 11 gün önce başlayarak miladi senenin her ay ve mevsimini dolaşır. Miladi takvimi kullanmaya başladığımız günden bu yana yılbaşı 1 Ocak olarak Hıristiyan dünyası ile eşleşmiştir.

Terk ettiğimiz İslâm âleminin kullandığı Hicri takvime göre ise yılbaşı bütün seneyi dolaşmaktadır. Her iki takvimin de oluşmasında kullanılan zaman birimi kamer, güneş ve dünyamızın konum ve hareketleriyle belirlenmektedir. Bir günlük zaman dilimi dünyanın kendi ekseni etrafındaki bir defalık dönüş süresi olan 24 saat olarak kabul edilmiştir.

Demek ki zaman kavramı dünya, güneş ve kamerin hareketi ile doğmuştur. Dünyamızla “yörüngenden çık” emrine uyan bir gök cisminin çarpışması sonucu hassas bir mizan ve ölçüyle birbirine bağlanan kâinattaki bütün gök cisimlerinin dengesini bozup birbiriyle çarpışıp kıyamet ile Şems ve Kamer birleşecektir. Böylece zaman kavramını hatırlatan nizam ve intizam ortadan kalkacaktır. Zaman duracak, Dünya sakinleşip hareketi sona erecek bütün gök cisimleri bir ateş yumağı şeklinde harmanlanacaktır. Güneş ve Ayı birleştirip dünyanın hareketini durdurup sakin kılacak, dünyayı ahirete dönüştürecek ancak ve ancak kainatın yaratıcısı, sahibi, insanı yaratıp buraya gönderen Allah’tan başka kim olabilir?

İşte Üstad Bediüzzaman bu hakikati, Mesnevi-i Nuriye’de mükemmel bir dua suretinde şöyle ifade etmiştir: “Ve kezâ, hiçbir şeyi duâlarıma, istigâselerime ve niyazlarıma hedef ittihaz etmem. Ancak küre-i arzı harekete getiren, felek çarklarını durdurmağa ve şems ve kamerin birleştirilmesiyle zamanın hareketini teskin ettirmeye ve vücudun şâhikalarından yuvarlanıp gelen şu Dünyayı sâkin kılmaya kádir olan kudreti nihayetsiz Rabb-i Zülcelâle duâlarımı, niyazlarımı arz ve takdim ediyorum.”

(Mesnevi-i Nuriye)