Öksüz kaldık Yâ Resûlallah

Sözlerim kifayetsiz kalemim yetersiz,
Ruhumun azabını anlatmaya idrak yetersiz,
Karanlıkta boğuluyoruz kaldık nefessiz,
Tam on dört asırdır bu âlem sensiz.

    Sensiz yetim öksüz kaldı bu ümmet,
    Ne sevgi kaldı, ne itaat, ne de hürmet,
    Cahiliye devri masum kalır bu fitne asrından,
    Evlât atasını öldürüyor gözünü kırpmadan.

Materyalizmin içindeyiz imana aç perişan,
Gözler kör, kalpler taş, ruhlar viran,
Kol kola girmiş gülüyor deccalle şeytan,
Yetiş ya Resulallah kurtar bizi bu azaptan.

   Mukaddesatı ayaklar altına almış haykırıyorlar,
   Dünya hırsıyla akılları kalpleri uyuşturuyorlar,
    Sünnetinden saptırıp kardeşi kardeşe kırdırıyorlar,
   Ahirzaman ümmeti olmak ne zor Ya Resulallah.

Nurunla aydınlanmıştı karanlık Cahiliye Devri,
Asr-ı Saadet diye anılıyor on dört asırdan beri,
Bu Deccalin eline bırakma acı kurtar bizi,
Sana, nuruna muhtaç bu ahirzaman ümmeti.

Melek KORUCU

***

Hayallerim var kardeş

Benim de hayallerim var kardeş,
Kara kışda ekilen kutlu bir sevda.
Tükürsem sönecek yangında kor,
Mabedim, kardeşim, geleceğim, bedenim.
Hakikatsiz reçetede, mahpusta milliyetim,
Her gecede pusulam parlayan hilâlim.
Sönmedi kaç asır hezimetin alevi,
Sur-u İsrafil’emi kalacak hayallerim?

Süleyman Veysel OKU

***

Cennette bahçeler

Genç, ihtiyar ölüm gelecek sana
Mal, mülk, mevki at onları arkana
Malın da mülkün de kalır dünyada
Ahiret var, devam et sen namaza…

Herkes geçecek sırat köprüsünden
Günahları mizan terazisinden
Tartılacak günah düşmez yakandan
Kırtuluş yok, o büyük cehennemde…

Allah’a iman et odur sana yar
Cenneti kazansan olur sana kâr
Oku sen nurları, odur halaskâr
Ebedî cennet, ebedî huzur var…

Allah’ın emrinde olduğun zaman
Kötülük gelir mi O insanlardan?
İman olmazsa olursun perişan
Cehennem hak olur sana o zaman…

Goy, gıybet oluyor fani dünyada
Günahlar takılır senin boynuna
Hayatını iman Kur’ân ile süsle
Sünnete tabi ol, cenneti gözle…

Dünya ahireti kazanmaya bak
Rabbin emrinde olursan odur kâr
Sünnete uysan, bulursun bereket
Cennet bahçelerini seyretmek gerek…

Celal YALÇIN

***

Cemre düşerse yüreklere

Düşüverirse cemre yüreklere,
Kavi olan iman, girmez şeklere,
Ruh azâde olur, çıkar feleklere,
İnsan üstün gelir belki meleklere.

    Kâinat kitabının açar sayfasını,
    Görür mahlûkatın her taifesini,
    Akl-ı selim ile çevirse kafasını,
    Bir bir okur masnuat halitasını,

Ömür denilen şu hayat treni,
Gardan ayrılınca çalar sireni,
Tutamazlar götürür içine gireni
Düşündün mü bu ömrü vereni

    Nefis ene bir kıyas-ı İlâhı,
    Aldatmak, şeytanın tek silâhı,
    Aldanıp giyme tersine külâhı,
    Eüzu ile çek, la ilahe illallahı,

Mal, şan şöhret eneyi okşar,
İnsan beşer hem bazen şaşar,
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar,
Halbuki mezara doğru koşar,

    Allah (cc) insana vermiş çok imkân,
    Dünya ahiretin mezrası ve bir dükkân,
   Daima ikaz eder insanı Furkan,
   Ölümün aslı ise bir tebdil-i mekân.

Hasan YEŞİLKAYA