Sen bütün kusur ve noksanlıktan münezzehsin. O zatı da (asm) kusursuz ve noksansız yaratmışsın. İsimlerinin ve sıfatlarının aynası yapmışsın. Habibim demişsin. Sen onu böyle severken biz o zatı (asm) nasıl sevmeyelim? Acaba bizim sevgimiz böyle bir sevgi karşısında yeterli olur mu? Ona lâyık bir aşk olur mu? Onun bize “ümmetim” demesine yeterli olur mu?

Ey hayatımdaki karanlığın aydınlığı,

Ey hayatımdaki kayboluşumun yol göstericisi,

Ey hayatımdaki yalnızlığımın dostu ve arkadaşı,

Ey hayatımdaki korkularımın cesareti

Ey hayatımdaki hastalıklarımın şifası,

Ey hayatımdaki kederimin sevinci...

Sen bütün kâinatta ve benim kalbimde hiç sönmeyecek bir nursun. Sen bu kâinattaki en şerefli varlıksın. Sen bütün övgüleri, sevgiyi ve saygıyı hakkıyla hak edensin. Ne olur bize sırattan geçerken ayağımızın kaymasına izin verme, elimizden tut. Ne olur o büyük mahkemede bizleri şefaatinle şereflendir, bize yardım et. Ne olur cennete girmemize vesile ol. Seni bize gönderen ve Senin (asm) gibi gerçek güzelliklerin sahibi olan ve Senin ve bizim de Rabbimiz olan Allah’a sonsuz kere hamdü senalar olsun...

Amin!

Hatice KORKMAZ