“Risâle-i Nur’daki hakikî teselliye mahpuslar çok muhtaçtırlar. Hususan, gençlik darbesini yiyip taze ve şirin ömrünü hapiste geçirenlerin, Nurlar’a ekmek kadar ihtiyaçları var. ‘Yusuf (as) daha yıllarca zindanda kaldı’ (Yûsuf Sûresi: 12:42.) âyetinin ihbarı ve sırrıyla, Yusuf Aleyhisselâm mahpusların pîridir; ve hapishane bir nevî medrese-i Yusufiye olur. Madem Risâle-i Nur şakirtleri iki defadır çoklukla bu medreseye giriyorlar; elbette Risâle-i Nur’un hapse temas ve ispat ettiği bir kısım meselelerinin kısacık hülâsalarını, bu terbiye için açılan dershanede okumak ve okutmakla tam terbiye almak lâzım geliyor.” (Şuâlar, s. 176)

“Risâle-i Nur’daki hakikî teselliye mahpuslar çok muhtaçtırlar. Hususan, gençlik darbesini yiyip taze ve şirin ömrünü hapiste geçirenlerin, Nurlar’a ekmek kadar ihtiyaçları var.” (Sözler, s. 135)

“O mektepli gençlere dediğim gibi, musîbetzede mahpuslara da tekrar ile derim: 

O’nu tanıyan ve itaat eden, zindanda dahi olsa bahtiyardır. O’nu unutan, saraylarda da olsa zindandadır, bedbahttır. Hattâ bir bahtiyar mazlûm, idam olunurken bedbaht zâlimlere demiş: ‘Ben idam olmuyorum, belki terhis ile saadete gidiyorum. Fakat, ben de sizi idam-ı ebedî ile mahkûm gördüğümden sizden tam intikamımı alıyorum.’ Lâ ilâhe illâllah diyerek sürur ile teslim-i ruh eder.” (Şuâlar, s. 190)

***

MEKTUP

Sevgili Yeni Asya Ailesi;

Bu mektubu Bursa’dan ve Regaib Gecesi’nin bitip sabahına erdiğim zamanlarda yazıyorum. Rabbim inşaallah bu geceyi de sabaha erdirdiği gibi ülkemiz ve milletimiz adına da gündüze çevirsin inşaallah. 

Sizlere binlerce mektup geldiğini biliyoruz, tahmin ediyorum. Bundan dolayı da ahvalimizi ve psikolojimizi yakından biliyorsunuz. Bu karanlık günlerde bizlere aile olduğunuz için, dayanılacak bir ağaç, tutunulacak bir dal olduğunuz için ne kadar duâ etsek azdır. Rabbim sizlerden razı olsun. 

Gazetenin bizim için ne kadar önem arz ettiğini, gazetenin bazı gelmediği günlerde daha iyi anlıyoruz. Çünkü gazete gözüyle değil de “Üstadımız bize bugün hangi konuda mektup yazmış?” nazarıyla bakıyoruz. Ve tabir-i caizse Üstad ile mektuplaşıyoruz. Geçen gün bir köşe yazısında Üstadın mektuplarının sadece o güne değil ileriye baktığından bahisle bir yazı vardı. Bu olayı bizler buralarda birebir yaşıyoruz. Bazen tesanütten, vifak ve ittifaktan, ihlâs ve uhuvvetten bazen de aleni (maddî) sıkıntılardan ve kelepçe ile dışarıya çıkarılmaktan bahsederek bizleri rahatlatıyor, moralimizi düzeltiyor, (diye yazarken, koğuşumuza baskın gibi onlarca memur ve jandarma aramaya geldi. Üst kata bir çıkışları vardı görmeliydiniz. Yaklaşık 20 aydır arıyorlar, fakat bir çöp bile bulamadılar. Ama canilere yapılan muamelelerin daha ağırını sağolsunlar bizden esirgemiyorlar. Tabiî ki onlar emir kulu bunun farkındayız, ama bazen ağır geliyor işte.)

Bu sizlere ikinci mektubum. İlkinde sizlerden mümkünse kitap rica etmiştim. Sizler de kırmadınız ve gönderdiniz. 

Bir gün sabah kargomun olduğunu söylediler. Düşünüyorum kimseden kargo beklemiyorum. Birden aklıma geldi olabilir mi acaba diye. Kargoyu açtığımda iç mutluluğumu görmeniz lâzımdı. Burada böyle mutluluklar binde bir ancak yaşanır. Vesile olanlardan Allah (cc) razı olsun. Önümüzdeki haftalarda kitapları ve dergileri teslim ettiler. Koğuşta bir kapışma vardı görmelisiniz. Üniversitede öğrenci ve hocalar, envaî çeşit meslek grupları, kitaplar bir anda paylaşıldı ve şimdi herkes birbirine enteresan gelen yerleri okuyarak paylaşıyorlar. Bundan önce de okuyorduk, ama sadece sanırım okuyormuşuz. Burada farklı manalar çıkıyor. Sadece bunları anlamak ve hayata geçirmek için bile olsa buralarda yatmaya değer mi? İnanın değer. 

Sizlerden bol bol duâ bekliyoruz ve duâ ediyoruz. Bu fırtınalı günlerde yanımızda olduğunuz için de teşekkür ediyoruz. 

Rabbim yâr ve yardımcınız olsun.

Hasan TUNALI, Kapalı Cezaevi, 

Bursa

NOT: ”Bir RİSALE İ NUR KÜLLİYATI desteği sizden olsun “kampanyamız devam ediyor. Desteklerinizi bekliyoruz.

Not: Mektuptaki isim ve adresler değiştirilmiştir. 

İrtibat için telefon: +90 (532) 471 53 52