Öncelikle yeni kitabınız Kurulmamış Hayaller hayırlı olsun! Sanırım bu romanınız önceki kitaplarınız gibi gerçek bir hayat hikâyesinden alınarak yazılmış. Kitabın hikâyesini nasıl yakaladınız?

Evet, Kurulmamış Hayaller romanı tamamen gerçek yaşanmış bir hikâyedir.


Peki, kurgu romanınız var mı?

Beyaz Kıyamet adlı romanım tamamen kurgudur. Gelecek ile ilgili bir kurgu. Fakat diğerleri gerçek hayat hikâyelerinden alınmıştır. Hikâyesini yakalamaya gelince: 1999 yılında bir hasta ziyaretinde tanıdığım 104 yaşında bir bayanın hayat hikâyesini anlattılar. Kadın zaten yatalak ve zor konuşabiliyordu. İlgimi çekti, bir aylık periyodik ziyaretler sonucu hikâyeyi dinledim ve yazmaya karar verdim. Kadın yirmi beş yaşına geldiğinde hikâyesini anlattığı eşi kırk beş yaşındaymış. Böylece hikâye oldukça geriye doğru gidiyordu. Kadınla bir aylık süre içinde görüştüğüm her defasında beni etkileyen şey; odaya giren herkese “Şükrü geldin mi? Dışarı soğuktur, üşüdün mü?” diye hitab etmesiydi. Romanın asıl kahramanı Şükrü hâlâ onun hayalinde yaşıyordu. Hâlbuki eşi tam elli yıl önce ölmüştü. Fakat kadın hâlâ eşini sayıklıyordu.

Kitabın en ilginç bir kısmı olan Osmanlı altınlarının Ermeniler tarafından Amerika’ya götürülmesi bilgisine nasıl ulaşınız?
Yine bu bayan verdi bilgileri. Harput’ta yaşarken eşiyle Amerika’ya giden zengin Ermenilerin bütün altınları beraber götürdüklerini ve eşinin anlattığına göre Osmanlı altınları Amerika’nın çeşitli yerlerinde büyük iş yerleri açmışlar.
 
Acaba bugünkü Ermeni diasporası bu altınlarla mı güçlendi?
Hiç şüphesiz… Hatta o yıllarda giden Ermeniler daha sonra Ermeni isyanında yardımlar yaptılar. Bütün bu paraların kaynağı yine Osmanlı altınlarıydı.

Anlattığınız olaylar Ermeni Tehciri öncesine dayanıyor, değil mi?
Ermeni isyanı 1914 yıllarında birdenbire meydana gelen bir olay değil. Balkan devletlerinin bağımsızlıklarını ilân etmesinden daha da öncesine dayanıyor. 1914 yılı sadece bir dönüm noktasıydı. Amerikalılar 1830’lu yıllarda Anadolu’ya geldiler. Çok çeşitli yerlerde okullar (kolejler) kurarak, bu okullara çoğunluklu Ermeni gençlerini aldılar. Gençleri Osmanlıya karşı isyana hazırlarken bir de Ermenilerin mezhep değiştirmelerine neden olmuşlardı. Mezhep değişikliğine zorlanan bazı Ermeni Kiliseleri Amerikalılar’ı İstanbul hükümetine şikâyet ettiler. Hükümet bunun üzerine bir genelge yayınlayarak tedbir almaya başladı.

Edebiyata sözü getirmek istiyorum. Türk edebiyatı ne durumda? Kimse bunu gündeme getirmediğine göre iyi gidiyor diye düşünüyor insan!
Türk edebiyatı kitap satışlarıyla ölçülürse zirve yapıyor demektir. Gerçi okuma oranı nüfusa göre çok çok az, ama eskiye göre tabiî… Fakat edebiyat kitap satışından çok topluma ulaşması, toplumla hemhal olması gerek. Halkın olmadığı bir edebiyat çağımızda yaşama şansı yoktur. Türkiye’de edebiyatın bir sorunu var, onu aşabilirsek çok daha parlak günler bizi bekliyor. Medyanın oluşturduğu bir zümrenin edebiyatı ön planda duruyor. Yani Türkiye’de televizyonlara çıkan, medyatik olan yazar sıfatı kazanıyor. Bu çok kötü bir durum meydana getiriyor. Edebiyatı hem zayıflatıyor hem de dünya ile yarışmasına engel oluyor. Belli isimler, belli kitaplarla edebiyat bir yere varmaz, herkese yer açmak lâzım. Kalemler eşit şartlarda yarışmalı. Bu yarış Türk edebiyatının dünyada daha ileri seviyeye gitmesi için mutlaka yapılmalı. Birkaç kişinin egemenliği alında Türk Edebiyat bir yere varmaz.