Geçmişi binlerce yıl öncesine dayanan “keçecilik”, büyük efor ve sabır isteyen bir meslek. Anadolu’ya Orta Asya’dan göç eden Türk boyları ile taşınan keçe, bu mesleğe yıllarını veren ustaların çabaları ile günümüze kadar gelebildi. Sadece kuzu yününden yapılan keçenin nimetlerinden insanoğlu yıllarca faydalandı. Keçeyi ya bir çobanın sırtında, ya bir gelinin çeyizinde ya da bir Mevlevî’nin dervişinin kepinde gördük. Isınmadan temizliğe kadar bir çok alanda kullanılan keçe bugün sayıları bir elin parmağını geçmeyen ustalar tarafından yaşatılmaya çalışılıyor. TÜRK kültürünün önemli sanatlarından biri olarak kabul edilen “keçecilik”, Kahramanmaraş’ta da sadece 4 usta tarafından devam ettiriliyor. Bir zamanlar 30-40 iş yerinde yüzlerce insanın büyük emeklerle ortaya çıkardığı ve en popüler mesleklerden biri olarak değerlendirilen “keçecilik”, artık günümüzde unutulmaya yüz tutmuş sanatlar arasında gösteriliyor. Yaşları 60’ın üzerinde 4 arkadaş, Kapalı Çarşı’daki 2 katlı iş yerinde gözden ırak kuzu yününü keçe yapmaya devam ediyor. Aslında onlar hem usta hem çırak hem kalfa çünkü kendilerinden başka bu mesleği yapacak hiç kimse yok.
Yılların yorgunluğu hem yüzlerinde hem ellerinden okunuyor. Kendilerinden başka hiç kimsenin mesleğe ilgi göstermemesine üzülüyorlar. 55 yıldır yünü keçeye çeviren 69 yaşındaki Mehmet Tutma, ilerleyen yaşına rağmen haftanın 6 günü arkadaşları ile birlikte çalışmaya devam ediyor. 14 yaşındayken dayısının yanına meslek öğrenmeye gönderildiğini söyleyen Tutma, ‘’O zamanların en popüler mesleğiydi. Keçe ustası dendiği zaman insanlar şöyle bir dururdu. Zaten onun için bu mesleği tercih etmiştim. Dayım çok varlıklıydı. Zenginliğini de keçeye borçluydu. Çünkü iyi para kazanıyordu. Ama yıllar geçti bu mesleğin tadı tuzu kalmadı. Bizler de mecburen sanatı devam ettirmek zorunda kaldık’’ dedi. Kahramanmaraş’ta kendilerinden başka keçe ustası kalmadığına dikkati çeken Tutma, tek isteklerinin bu mesleğe sahip çıkacak birilerinin ortaya çıkması olduğunu ifade etti.