Siyasetin gölgesi buralara düşmemelidir. Eğer bu güzide kurumlar, siyasî tartışma  ve kutuplaşmaların alanları olurlarsa güç, tesir ve güvenilirliklerini kaybederler. Yakın geçmişte yaşandığı gibi milletimiz ve ülkemiz bundan çok zarar  görür. Bu yüzden  bu yapıları, vatan ve millet hayrına olan işlerini rahat yapabilmeleri için   politize etmekten kaçınmalıdır.

 ÖNCE KIŞLAYA VE OKULLARA SİYASET SOKULDU

1960, 1980, 2000’lerin  öncesinde  siyaset kışlaya girdiği  için ülkemiz karıştı. Darbeci askerlerin, kendi aslî işlerini bırakıp siyasî alana müdahale ederek  düzeni rayından çıkarmasıyla maddî – manevî olarak onlarca yıl geri gittik. Ülkenin maddî ve insanî kaynakları heba oldu. Aradan 60 yıl geçmiş olmasına  rağmen  taşlar hâlâ yerine oturmadı. Darbelerin tahribatı şimdiye kadar tamir edilebilmiş değildir. Onların yaptıkları antidemokratik Anayasa ile   idare edilmeye devam ediyoruz.

Siyaset, darbe süreçlerinin öncesinde ihtilâle  zemin hazırlamak için okullara da  sokularak  eğitim sistemi tahrip edildi. Üniversitelerimiz ülkenin kalkınması ve gelişmesine katkı sağlayacak, ilim, san’at  ve teknolojide uluslar arası düzeyde muadilleriyle yarışacakları yerde, siyasetin ve  Kemalist ideolojinin propaganda meydanları haline getirildi. Öğrenciler sağ – sol şeklinde  kamplara  bölünerek bir birleriyle kavga ettirildi. Bu yolla genç nesiller heba edildi. 

DİNÎ OKULLARA SİYASET GİRİNCE İŞLER KARIŞTI

12 Eylül ve 28 Şubat öncesinde liselerin ve  üniversitelerin anarşi tuzağına düşürülmesi planına ne yazık ki bir kısım İmam Hatip Liseleri ve o zamanki İlahiyat fakültelerinin muadilleri olan bazı  Yüksek İslâm Enstitüleri’ne,  din adına yola çıkan ve dine çok zarar veren menfi siyasetin gölgesi  düşürüldü. Siyasetin dışında kalarak din ilimlerini öğretmesi gereken bu okullar, ne yazık ki din adına hareket eden partinin arka bahçesi imiş gibi bir hale getirilerek politize edilmeye çalışıldı. Bu sebeple kendilerinden beklenen hizmetleri tam olarak yapamadılar. Türkiye bundan çok zarar etti.

CAMİLER SİYASETİN PROPAGANDA ALANI OLMAMALIDIR

Günümüzde her türlü siyasî görüş mensuplarının gittiği, bütün siyasî akımlara eşit mesafede durması gereken duâ, zikir ve ibadetin mahalli olan cami ve mescitlere, siyasetin gölgesinin düştüğü görülmektedir. Bazı din görevlileri, cami kürsülerinden hâkim siyasetin propagandası mahiyetinde sözlü tavırlar takınmaktadırlar. Bu ülkeye, özellikle dine çok zarar vereceği aşikârdır. Dinin, değişken, çoğu yalana revaç veren siyasetin emrine sokulduğu intibaını verir. Bu da ehl-i tahkik olmayan  ve büyük bir yekûn oluşturan önemli bir kitlenin dinden ve camilerden soğumasına yol açar. Bu da  büyük bir vebaldir. Kurumun başındaki sorumlular  buna fırsat vermemeleri gerekir.

Sözün özü: Kışla, okul ve camilerin siyaset ve siyasîlerden bağımsız doğru ve sağlı bir işleyişe kavuşması için Türkiye’nin, Demokratik Batı ülkelerinde olduğu gibi, birinci sınıf bir Demokrasiye  geçmesi gerekmektedir. Bunun tahakkuk etmesi için fertlerin ekmekten önce  hak ve hürriyetini,  yani Demokrasi şuurunu içselleştirmeleri lâzımdır. Aksi halde başta ehl-i hamiyet kişiler de olsa ülke istibdat, kaos, gerilim ve  terör içinde kıvranmaya, geri kalmış, fakir üçüncü dünya ülkeleri seviyesinde kalmaya devam eder.