“Tutumlu olmak” insanların parasını, malını eşyalarını, zamanın ve sağlığını gerektirdiği gibi korumak ve bunu kullanmasına tutumlu olmak denir.

Yani, hiçbir zaman cimrilik demek değildir.

Tutumlu insan eşyasını, malını düzenli ve temiz kullanır. Zamanını boşuna harcamaz. Kendisine ve çevresine yararlı işlerle geçirir gününü. 

Böylece kötü alışkanlıklardan da kurtulur. Mutlu ve güvenli olur. Yalnızca kendimize ait olanı değil, elektriği, suyu, yiyecekleri, okulda kullanılan eşyaları, bize ait olmayan eşyaları kendimizinmiş gibi özenle korumalıyız. 

Topluma ve arkadaşlarımıza ait olan eşyalara zarar vermemeliyiz. Tutum ve yatırım, ülkeler için de önemli bir konudur. Çünkü devletler de gelirleriyle giderlerini dengelemek zorundadır. Bir devlet eğer gelir ve giderlerini iyi ayarlarsa; gelir kaynaklarını iyi yatırımlarda kullanırsa kalkınır, zenginleşir ve hiçbir devlete bağımlı kalmaz. Tutum ve yatırım alışkanlığı küçük yaşlarda kazanılır. 

Dünyada yapılan ekmek ve yiyecek israfı birkaç fakir ülkeyi doyuracak boyutlara ulaştı ne yazık ki. 

Dolaplar giyeceklerle dolu, öte yandan eşya bulamayan insanlar var. Zengin-yoksul herkesin evi, kendi durumuna göre önemli bir kısmı ithal malı olan hazır oyuncaklarla dolu, çocuklar yeni alınmış pahalı bir oyuncağı kısa zamanda parçalayıp atıyor ve yenisini istiyor.

Çeşmelerden sular boşuna akıtılıyor; ısınma, aydınlatma, hareket vb. sağlayan enerji çeşitleri ölçüsüz kullanılıyor ve milyarlar boşa harcanıyor. 

Ya zaman israfı?

Faydasız ve manasız olarak ömürler çürütülüyor. Kimse ayağını yorganına göre uzatmıyor, kazanılmamış, kazanılması da kesin olmayan paralar harcanıyor. Tüketim hastası haline getirilirken, tükeniyoruz.

Halbuki, Peygamber Efendimiz de (asm), “İktisat eden (tutumlu olan), aile belâsı çekmez” buyurmuştur.

Kur’ân-ı Kerîm’de; “Yiyiniz, içiniz; fakat israf etmeyiniz” âyetinde, israf ve savurganlığın şükür etmeye zıt bir kavram olduğunu hatırlatmak isteriz. 

Çünkü Allah’ın nimetlerini saçıp savurmak, onları hafife almak demektir. Oysa iktisat, yani tutumlu olmak, manevî bir şükürdür ki, Allah’ın nimetlerine karşı ticaretli bir hürmet ve saygı mânâsı taşımaktadır.