Bir de dinlerin öğrettiği diller var. Onlar her zaman aynı. “Amin” kelimesi gibi. Kilisede bir ayin yapan cemaatin dilinde, ya da Budist olan bir arkadaşınızın değişik şekilde ellerini bağlamasına rağmen duâsının sonunda ağzından döküldüğünü görünce içinizi ısıtan bir kelâm. 

Benim Müslüman olduğumu bilen farklı dinlerde olan arkadaşlarımın ilk kelimesi “Selâmun Aleyküm” olunca mutlu oluyorum. Çünkü anlamını onlar da biliyorlar. Benim inandığım Yaratıcıma kendi değerleri ile saygı gösteriyorlar. Ve bunu söyleyen bir İngiliz de olsa, Koreli ya da Japon da olsa hiç değişmeden söylüyorlar. Sonra ise kelimeler konuşulan dile dönüyor. Yani, bazı dinî kelimeler, insanlığın ortak dili olmuş oluyor. 

Allah, bizleri mükemmel bir beyin sistemi ile yaratmış. Eğer farklı olduğunun farkını, kendi sınırların içinde yaşıyor isen beynin de olumlu çalışıyor demektir. Yani eğer güzel düşünürsen güzeli görüyorsun. İşaret dilinde bile selâm ile binbir kötü kelâmı kırabiliyorsun. Yani asıl olan dilini nasıl kullandığın. Farklı olsan da saygı çerçevesinde sevgi dolu bir dil mi yoksa nefret dili mi kullanıyorsun? Bu tamamen sana kalmış olan bir şey. Harflerin farklı olması kalplerin farklı olduğunu göstermez.

İlk defa bir Japon çift ile tanıştığımda Japonca selâmımdan sonra tatlı aksanı ile o da “Selâmun aleyküm” dediğinde içimde bir kıpırtı olmuştu. Çünkü birçok kişi gibi ben de onları farklı oldukları için dışlasa idim, bugün onlar için birşeyler yapamazdım. Ayrılırken sarıldığında, bir çok kişinin vermediği içtenliği hissetmiştim. O an şunu anladım, insan olmamız hasebiyle, hepimiz eşref-i mahlûkat olarak yaratılmışız. Daha sonra bazıları Yaratıcısına isyan ederek kendilerini bu şereften mahrum etmişlerdir. 

Başörtülü olduğum için bildiğim diller birçok kişiyi şaşırtıyor. Sebebi ise, İslâm dinini bilmeyen, dilini de anlamayanların çok olması. İslâmiyet, insanlığa hitap ettiği için, bütün insanları okumaya ve öğrenmeye teşvik eder. Ben de başörtümle birden fazla dil öğrenme nimetine kavuştum elhamdülillah. Bu sayede onları güzele yönlendirebilmek, İslâm’ı anlatmak imkânı buluyorum. Beni en çok sevindiren ise, selâm verdiğimde selâmımı alacak arkadaşlarımın olması. 

Farklı dillerde insanlarla konuştukça, “bir lisan, bir insandır” sözünün ne kadar doğru olduğunu görüyorum. Bir insan ise kâinatın numunesidir. Bu yüzden dil demek kâinat kadar hakikatları hatırlatıyor. 

Karşınıza gelen bir yabancı ile konuşmaktan çekinmeye hiç gerek yoktur. Neticede onlar da bir insandır ve insanî vasıflar taşımaktadır. Dilini hiç bilmediğiniz bir insanla da “beden dili” denen lisan-ı hal ile anlaşmak mümkündür. 

Ülkemize gelen insanlarla konuşun. Çünkü onlar İslâm’ın önemli ülkesi olan Türkiye’ye geldiler ve sizin Müslüman olduğunuzu biliyorlar. Onlara içten bir selâm verin. Büyük bir ihtimal ile selâmınızı alacaklardır. Camiye girmek için çekinirler ise ellerinden siz tutun. Allah’ın evine onları siz dâvet edin. Duâ edin ve onları dinleyin. “Amin” dediklerini duyacaksınız. Duymasanız da hissedersiniz.

Ayasofya’ya ilk girdiğimde her dinin ittihadını görmüştüm. İşte o zaman ben de kalbime bir Ayasofya inşa ettim. Ve anahtarı da dil oldu. Lisan ya da dil demeniz hiç fark etmez. Kalbinizde farklı dil ve dindeki insanlara yer ayırın. O zaman dünya daha yaşanır, hayat daha güzel olacak göreceksiniz.