Vefatının 78. yılı münasebetiyle...1873 tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi. Dört yaşında okula başladı, mahalle mektebinden sonra ilkokula gitti. Ortaokulu Fatih Rüştiyesinde okudu. Babasından Arapça’yı öğrendi. Aynı yıllarda Farsça ve Fransızca’yı öğrendi. Şiire ilgi duydu. En son tahsilini Mülkiye Baytar Mektebini (Ziraat Okulu) bitirerek noktaladı.
Çeşitli gazete ve dergilerde şiirler ve yazılar yazdı. Uzun yıllar memurluk yaptı. Bu aralarda en son bitirdiği mektepte dersler verdi. Sebilürreşad ve Sıratımüstakim dergisinde şiirler ve yazılar yazdı. 1911 yılında Safahat isimli şiir kitabı çıktı. Dindar ve inançlı bir çevrede büyüdüğünden İslâma ve İslâmî değerlere gönülden bağlı oldu. Ülkesini ve insanlığın kurtuluşunu İslâm’da gördü. Birinci Dünya Savaşı yıllarının akabinde, 1921 yılında Ankara’ya yerleşti. Burdur milletvekili oldu. Büyük Millet Meclisi’nde İstiklâl Marşı için Meclis tarafından bir yarışma açıldı, yarışmaya iştirak etti. Yazdığı şiir birinci geldi. Birinci gelen şiir ödülünü almadı. Koca bir milletin gönlünde İslâm şairi oldu. Yazdığı şiir devletimizin millî marşı olarak kabul edildi.
Üstad Bediüzzaman’la dosluğunu ve beraberliğini sürdürdü. Bu dostluk ve beraberlik İkinci Meşrûtiyet zamanlarında başlar ve devam eder. Üstad ve şaheserleri için “Said Nur ve Nurculuk” ismini verdiği eserinde merhum Eşref Edip, Bediüzzaman ve M. Âkif münasebetinde şunları kaydeder:
“Üstadla tanışmamız kırk seneyi geçti. O zamanlar hemen hergün idârehâneye gelir; Âkif’ler, Nâim’ler, Ferid’ler, İzmirli’lerle birlikte saatlerce tatlı tatlı musâhabelerde bulunurduk. ” (Said Nur ve Nurculuk, Eşref Edip).
Üstad Bediüzzaman’ın Mehmed Âkif’le dostluğuna, Nur Külliyatı’nın satır aralarında da işaretler vardır. Emirdağ Lâhikası’nda yer alan ifadeler şöyledir: “Merhum Fetva Emini Ali Rıza ve merhum Ahmed Şirani ve merhum Şevket Efendi ve merhum Mehmed Âkif gibi insaflı, Risale-i Nur’u fevkalâde takdir ve tahsin eden o muhterem ve merhum zatların hatırı için, biz İstanbul hocalarına dostuz, onlardan gücenmeyiz. İnşaallah, bir zaman Yirminci Lem’a-i İhlâs kendini onlara okutturacak, o eski dostları da yeni dostlar yapacak.”
Nur’un satır aralarında Erzurum milletvekili ve Üstadın dostlarından olan Salih Yeşil’in bir mektubunda da, Üstad Hazretleriyle Mehmed Âkif’in dostluğunu belirten ifadeler mevcuttur: “Şair-i meşhur Âkif Bey merhumun rivayetine nazaran, Mısır’ın en maruf ulemasından olan ve garbın müteaddit lisan ve felsefesine aşina bulunan üstad-ı azam Abdülaziz Çaviş’in yirmi küsur sene evvelisi el-Ehram ceridesindeki Said hakkında yazdığı ‘Fatinü l-Asr’ başlıklı makalesini okuyan ve kendisiyle bizzat görüşen ilim adamları, bu zatın fıtraten ilmi kudretini ve İlâhî mesleğini takdir edebilirler.” (Emirdağ Lâhikası, s. 136) Bir hatırada Üstadın, Mehmed Âkif için “Darü’l-Hikmette arkadaşlarımız içinde en çok bana karşı hürmetkâr davranırdı” dediği de nakledilir. (Abdülkadir Badıllı, Mufassal Tarihçe-i Hayat, c: 1, s. 241, İstanbul-1998)
27 Aralık 1936’da vefat eden, Bediüzzaman’ın dostu, İslâm şairi Mehmed Âkif Ersoy’a Allah’tan rahmet diliyoruz.