“Abi” dedi, öğretmen dostum İsmail Bey ve ekledi. ”Şimdi gitmenin tam zamanı...”

Üstad’ın  hasreti bağrımıza düşmüştü. Bitlis’e bağlı Ahlat ilçesi, oradan da, Tatvan’a bağlı Reşadiye nahiyesinin Bölüh Köyü’ne, daha sonra da, Van’ın Çoravanis Köyü’ne gidilecekti. Maksat hep aynıydı, Üstad Hazretleri’nin ayak bastığı yerlerden hatıralar toplamak. Ve yollara düşmüştük. Kafkas Cephesi’nin karlı dağlarında düşmanla vuruşan Aziz Üstadımızla birlikte savaşan son şahitleri dinlemek vardı hedefimizde. Bu hasret ve iştiyakla yola revan olmuştuk. Ahlat’da mübaşirlikten emekli olan bir bahtiyar simaydı Ahlat’lı İsmail Aslan. Aslanlar gibi çarpışmıştı, bir kahramanla birlikte Pasinler’de. Rus ve Ermeni gâvuruyla nasıl çarpıştıklarını gözyaşları içinde anlatıyordu. Bizi de ağlatmıştı İsmail Hakkı Aslan...

Diyordu ki;

“Biz siperden çıkmaktan korkuyorduk. Seyda’ya ulaşmaya çalıştığımızda, o bize, ’Korkmayın, Allah bizimle’ diyordu. Rus ve Ermenilerin gülleleri yanımızdan vızır vızır geçerken, Seyda’ya isabet etmiyordu. Pasinler Cephesi’nde, Ruslara karşı savaşıyorduk. Bediüzzaman siperleri dolaşıyordu. İlk defa orada gördüm. Daha önce ismini duymuştum. “Harb’de Allah için cihad ediniz, Allah bizim müinimizdir” diyordu. Düşmana kan kusturuyordu. Sırtımıza vurarak bize kokmamamızı söylüyordu... 

Ahlat seyahatımızın akâbinde, Tatvan’a doğru yola çıkmıştık. Reşadiye nahiyesine bağlı Bölüh Köyü’nde, Bediüzzamanla birlikte çarpışan Abdullah Sağcı ile görüşecektik.

Köye vardığımızda, Abdullah Amcayı yatağında hasta vaziyetinde gördük. Bizi görür görmez ağlamaya başlamıştı. ”Ah Molla Said” diyerek iç geçiriyordu. Akşam karanlığı bastırmak üzereydi. Hatıralarını tesbitle yetinmiştik. 

Şunları anlatıyordu Abdullah Sağcı Ağabey: “Seyda korkmuyordu, elinde hançer ve mavzeriyle, düşman çemberini yararak ilerliyordu. Bize korkmamamızı söylüyordu. O halde de namazlarını geçirmiyor, eda ediyordu. Başında egalı vardı. Üzerinde kalın bir sakosu vardı. Bir bakıyorduk bizim yanımızda, bir bakıyorduk düşmanla çarpışıyordu. ”Benim askerlerim onların binine bedeldir” diyordu.

Ahlat ve Tatvan hatıralarını aldıktan sonra ertesi gün, Van’ın Çoravanıs Köyü’nde metfun Ali Çavuş’un  harb hatıralarını oğlu Feyzi Aras’tan dinlemek ve almak üzere Çoravanıs Köyü’ne gidecektik. Erek Dağı eteklerinde bulunan bu köy, Aziz Üstad’ın hatıralarına beşiklik yapan bir mekândı. Merhum Ali Çavuş’un mezarı başında ruhuna bir Fatihanın ardından, oğlu Feyzi Aras’la konuştuk. Babası merhum Ali Çavuş’la alâkalı hatıralarını anlatmanın yanı sıra, kendisinde mevcut hatıraları tomar halinde bize taktim etmişti. Oldukca mânidar hatıraları vardı merhum Ali Çavuş’un.

Bitlis’in karlı derelerinde, Üstad’la birlikte düşmanla çarpışan Ali Çavuş, Üstad’ın eski talebesi olmanın yanı sıra, harb arkadaşlığı da yapmıştı. Üstad’ın, Bitlis’te esaret altına alınışından, Erek Dağı’ndaki birliktelikleriyle alâkalı hatıralarını almıştık. Bu hatıralar arasında, Aziz Üstad’ın öz yeğeni olan Ubeyd’in şehiden vefat edilmesine dair şahitliği de mevcuttu...

Aziz Üstadımızın Birinci Dünya Harbi’nde gösterdiği kahramanlıklara şahitlik yapan bahtiyarları dinledikçe, duygulanmamak mümkün değildi.

Kafkas Cephesi’nin karlı dağlarında, bir yiğit kahraman olan, Aziz Üstadımız’ın pak ruhlarına Fatihalar ve Yasinler okuduktan sonra, Erek Dağı’nın eteklerinden süzülerek ayrılıyorduk.