* “Bediüzzaman’ın dil hususiyetlerinden öne çıkan belki de en önemli tarafı, ‘Kur’ân ahlâkının yansıması’ olarak sözü ‘bâtılı zikretmeksizin’ îrat etmesidir. / (…)Kur’ân-ı Kerîm, ‘açıkça söylenmesi mahzurlu olan duygu ve düşünceleri, müstehcen ifadeleri, alay ve hakaret gibi maksatları taşıyan sözleri’ gizli söylemeye gayret etmiş, zaaf ile malûl olmuş insanı bir çeşit korumaya almıştır.” (Ali Eren)

* “‘İttihad-ı İslâm’ın temelini oluşturacak önemli unsurlardan birisi de Türkiye olup, Türkiye’siz bu hedefe ulaşmak mümkün değildir. (…) Bu ittifakı [Cemahir-i Müttefika-i İslâm] siyasî bir gözle görmeyen Bediüzzaman, ‘İslâm hakikatlerinin bütün siyasetin üstünde olduğu’nu burada da ifade etmiştir. (…) [Hakeza] Bediüzzaman ‘milliyet’ kavramıyla, Müslüman olan bütün etnik unsurları kapsayan, ‘ruhu İslâmiyet, aklı Kur’ân ve îman’ olan İslâmiyet milliyetini kastetmektedir.” (Cafer Kaysici) 

* “(…)‘İsrafların önüne geçmek’ adına (…) temelden, yani çocukluktan itibaren iktisat eğitimi verilmelidir. / (…)Ülkemizde günlük milyonlarca ekmeğin israf edildiği bilinirken bir şeylerin yalış gittiği muhakkaktır; bu durum en kısa zamanda düzeltilmezse, Hz. Peygamber’in açık tebliği gereği millet olarak ‘kıtlık, fakirlik ve muhtaçlık’ gibi musibetlerle karşılaşabiliriz!” (Hakan Murat Arslan)

* “Asrın müceddidi Bediüzzaman Said Nursî’nin hayatını incelediğimiz zaman, her ne hâl olursa olsun ‘husumet, kin ve nefret’i tasvip etmediğini ve bunların yaygınlaşmaması için de gayret gösterdiğini müşahede ederiz. Bediüzzaman, çeşitli zulüm ve hakksızlıklara uğramasına rağmen şahsî hakkını helâl etmiş ve talebelerine de kesinlikle öç alma gibi bir hissiyatla hareket etmemelerini emretmiştir.” (Hüseyin Uzun)

* “Said Nursî, Külliyatında klâsik mantığın bütün kurallarını uygulamıştır. Her cümlesi bir sonraki cümleye hazırlık, her sözü bir sonrakini ispat sadedindedir…” (Mahmut Kaplan)

* “Din adına baskı ve zulüm dine ve diyanete zarar verir. Bu cihetle hürriyetten korkmamak iktiza eder; zira ittifak ancak hak olan noktalarda sağlanır, heva ve heveste değil! (…) Devlet yönetimlerinde aşırı derecede bağıran ve hakaret dolu söylemlerde bulunanların ekseriyetinin demokrat olmadığını (…) tarih yazmıştır. Böylesi bir yaklaşım ise, kendi taraftarı dışında kalan kimselerin ‘düşman’ sınıfına konmasıyla kargaşaya dâvetiye çıkarmasına neden olmuştur.” (Mustafa Usta)

* “Gözlerden birinin baskın olması durumunda görüntü, baskın gözün gördüğü şekilde olacaktır. (…) Her iki gözün birlikte görme keskinliği, ayrı ayrı iki gözün görme keskinliklerinden fazladır.” (Ömer Önbaş & Nahit Topaloğlu & Sabahattin Boyacı & Nejdet Pehlivan)

* “(…)Vicdan duygusu ailede gelişmemiş olan veya vicdanları çocukluk yıllarında ceza ve şiddet ile öldürülmüş olan ve bu şekilde hayata atılan kişiliklerin çoğu, tarihte adı ‘savaşlarla, katliamlarla, cinayetlerle’ anılan, ‘kendine de, ailesine de, toplumuna da’ faydası dokunmamış, insanlığın başına belâ olmuş yöneticiler ve liderler olarak kayıtlara geçmişlerdir.” (Sebahattin Yaşar)

* “Suça hazırlık teşkil eden fiiller ‘suçu işlemek’ anlamına gelmez; ancak teşebbüs var, suç yoksa teşebbüse ‘ta’zir cezası’ verilir. / (…)İslâm ceza hukukunda, suç kesinlikle ortaya çıkmadan ceza vermemek asıldır; ‘şüpheli durumlarda ceza verilemeyceği,’ İslâm’da emredici bir kanun maddesi hâlinde yer almıştır.” (Veysel Kasar)

***

Not: Yukarıdaki tespitler, derginin “İslâm kardeşliği” konulu Bahar 2018 tarihli sayısından derlenmiştir.