Yani ben öyle zannediyormuşum. Meğer gidemeyince girmiyormuş o sıkıntı. Bahanelerimin adını “gidemeyince” koyup, kendimi kandırmaya çalışmama darlanıyormuşum. Baya bahane üreten her şeye cevabı olan tembel tarafımla, ketum tarafım savaşıyor bu gürültüden de başım ağrıyıp canım sıkılıyormuş. 

Sonra yine düşünüyorum, “fakat-lakin-ama” diyorum, evden çıkasım da yok, para veriyorum ben bu eve, her köşesinde vakit geçirmemek israf. Yan taraflarıma dönüp, 

E malum bir günde akşama kadar en az elli kişiyle konuşmuşum koskoca bir haftanın getirdiği beyin zonklamasıyla kimseyle de iletişime geçmek istemiyorum, boş boş duvara bakmak istiyor bu bünye. Azıcık kendi kendime kalmak istiyorum hakkım bu benim. “Rahmetli oldum ben” taklidi yapsam mı acaba diye düşünüyorum. O zaman biraz vakit ayırmam lâzım kendime deyip yine ne güzel kral bahaneler buluyorum:( Hoop kaset başa sarıyor. 

Bunları siz okurken “şeytan uğraşıyor seninle evladım” dediğinizi duyar gibi oluyorum. Demeyin öyle çok ayıp... 

Şey gibi, tv de zap yaparken Kur’ân okuyan bir kanal geldiğinde sevdiğin dizinin olduğu kanala geçince dünyaya perestiş etmişsin de günah işliyormuşsun gibi hissedersin ya, hah işte bu o vicdan muhasebesi. 

Sonra “ayol bir ben mi varım böyle sanki, diğer insanlar da zorlandığını söylüyor, Ayşe abla da gidemiyorum vakitsizlikten diyordu” diyip topu herkese atıyorum, ohh gelsin mi nur topu gibi vicdan rahatlatmaları da... 

Ünlü bir filozof der ki “Hiç bir suç, vicdanı rahatlatmadan işlenemez” (demin ben uydurdum bu lafı) 

Bu savaşın galibi belli... Kalbim... 

Kalbin his alanı vicdan, fikir alanı dimağ denen akıldır ve her ikisi “vicdan”da toplanarak “insaf” denen duyguyu oluşturur. Sonra böyle dirgen yemiş camız gibi kıvranır durursun. 

O kadar oturup analiz kasacağıma kalkıp hazırlanıp gitseydim herkes sesini kesecekti stres olmayacaktım ince düşünüp üşütmeyecektim. 

Göya boş duvara bakıp rahatlayacaktım. Hem beyin durmuyor ki nereye rahatlatıyorsun acaba? Durduk yere bi’ tasa daha yaptım hiç yoktan iyi mi... ama iyi tarafı da var yazacak bi mevzu çıktı bana:) 

Velhâsıl-ı kelâm vicdanınız rahatsız oluyorsa orda bi’ katakulli dönüyor demektir. Nitekim M.Hamdi Yazır “Allah’ı bilmeyen dünyaya sarılır. Dünyayı bilmeyen hülyaya sarılır. Hülyaya sarılan hakikate darılır.” demiştir. Şimdi ne alakası var demi vicdanla? Yok Bi alakası, ama konunun mahiyetiyle yakın alakası var yalnızca zeki olabilenler görür bunu:D 

Neyse İşte böyle de delikanlıyımdır, kendi dersimi kendim veririm girmesinler havaya...