Gerçekten ömrüm boyunca uçağa binmeyip son bir ayda 3 kere uçağa binmem de biraz yılların acısını çıkarır gibi oldu, ama artık yapacak bir şey yok. Yavaştan havalimanlarının gereksiz saçmalıktaki güvenlik tedbirlerine ve bitmek bilmeyen prosedürlerine alışmaya bile başladım. Hatta artık o kadar da gereksiz ve saçma gelmiyor. Diyorum ki metrobüse binerken de mi böyle ayakkabılarımıza kadar çıkartıp x-ray cihazından geçsek? O zaman daha nezih bir ortam yakalayacağımız kanaatindeyim... Gerçi İstanbul’dan Prag’a giderken bir nezaket bir sakinlik söz konusuyken, Prag’dan İstanbul’a giderken yurttaşlarımın koskoca uçağı bile metrobüse çevirdiğine şahit oldum. Daha uçak inmeden ayağa kalkıp bagajlarını almaya çalışan insanlar gördü bu gözler. Hayır bir de şöyle bir şey, uçağa binerken medeniyetten ölen insanlar, uçak İstanbul’a inince birbirlerinin üzerinden atlayarak inmeye çalışıyorlar. Havasından mıdır suyundan mıdır bilmiyorum, ama Türkiye’de Türk olmak, Avrupa’da Türk olmaktan daha tehlikeli. 

TEMSİL ETTİM

Ama siz hiç merak etmeyin kardeşlerim, Yurdumuzu burada lâyıkıyla temsil ediyorum. Hep ne kadar ileri ne kadar mükemmel olduğumuzdan, milletçe kenetlendiğimizden, 80 milyon aynı anda nefes alıp aynı anda nefes verdiğimizden, aramızdan su bile sızmadığından bahsediyorum. E, ama buraya gelen herkes benim gibi fevkalâde şartlarda yaşamadığı için onlar biraz eziliyor. Bana kendi ülkelerinden ve problemlerinden bahsediyorlar meselâ. İspanyol arkadaşlarım dinine bağlı olan dedelerinin artık kiliseye karşı tepkili olduklarını, çünkü kilisenin cemaatten para çaldığını söylüyorlar. Şahsî çıkarları için dinlerini ve kutsal saydıkları mekânları alet etmelerine çok üzüldüm açıkçası. “Yazııık” dedim içimden. Dışımdan da “Yaa ya işte her ailede oluyor böyle şeyler canım, üzülme geçer” dedim. Allah muhafaza nazar falan değmesin, di mi, ama? 

SOKAK LAMBALARI SÖNSE

Fransız bir arkadaşım da anneannesinin köyünde akşam 10’dan sonra bütün sokak ışıklarının kapatıldığını söyledi. Başta mantıklı geldi, çünkü burası Yenibosna olmadığı için geceleri bulut yoksa gökyüzünü ve yıldızları görebiliyoruz ve ben de dün akşam tam “keşke belli bir saatten sonra sokak lambaları sönse de yıldızları daha net görebilsek” diyordum. Sonra arkadaşım köyde geç vakitlerde ışığın kapanmasının tehlikeli olabileceğini hatırlattı. E tabi ben de sordum, “Madem tehlikeli neden kapatıyorlar ışıkları, enerji tasarrufu için mi?” dedim. “Öyle söylüyorlar, ama Fransa’da nükleer enerji olduğu için aslında kullanmadığımızda israf ediyoruz, tasarruf etmiyoruz.” dedi. Haydaaa... E niye yapıyorlar böyle mantıksız bir şeyi o zaman? Hemen cevap veriyorum, yaşlı insanlardan oy toplamak için yapıyorlarmış. “Enerjiden tasarruf ediyoruz, paranız cebinizde kalıyor” diyorlarmış, onlar da oylarını veriyormuş.  

Gerçekten şok içerisinde dinledim. Çok üzüldüm. Esefle kınadım, sonra hemen geri aldım kınamağımı. Çünkü insan kınadığını yaşamadan ölmez. Benim canım ülkem, bu tarz şeylerden ne kadar uzak, medeniyete ne kadar yakın... E tabiî Avrupa bizi kıskanır, tabiî Amerika hasedinden çatır çatır çatlar. Bütün bunları gördükçe “İyi ki gelmişim buralara” diyorum. Yoksa nasıl bilir insan kendi vatanının kıymetini... Gerek ekonomimizin yeni bir hikâye yazmaya başlaması, gerek camilerde oy propagandası yapılmayarak dinin siyasete alet edilmemesi, gerek tasarruf edildiği söylemleriyle halkın gözünün boyanmaması... Arkadaş her şeyiyle tertemiz, tamamen şeffaf, halka hizmet aşkıyla yanıp tutuşan bir yönetim bize sahip olduğu için yatıp kalkıp şükretmeliyiz. 

ÇEDİLE HANIM