Gelen gider, giden gelmez…

Kadir Tuncay…

Onu tanıyanların, bilenlerin hissiyatına iştirakım var.

Kazım Bey kardeşim ve Abdil Bey kardeşim yazdılar.

Ben de yazmayı vicdani borç bildim.

Yaşadığımız hayat içinde çok nadir insanlar vardır...

Onlar içinde ender insanlar bulunur.

İşte Kadir abi böyle nadide insanlardan biriydi.

Yıllar öncesinden tanıdım kendisini.

Ama, sekiz yıla yakın kaldığım Bursa’da daha yakından tanıma imkânı buldum kendisini.

Bediüzzaman Hazretleri nur dairesi içinde bulunan nur hadimlerini sınıflandırmaya tabi tutmuştur.

“Dost, kardeş, talebe, sahipler, varisler, naşirler, haslar, hasların hasları...”

Buradan kendinize yer beğenin.

Aynaya baktığımız zaman, nasıl ki kendimizi gördüğümüz gibi, bu kategoriler içinde yerimiz vardır.

İşte, Kadir abinin bu kategoriler içinde nadide bir yerde olduğuna şahidiz.

Nezih insan, samimi bir beyefendi...

Kadir abinin simasına bakınca derin bir asaletin izleri görünürdü.

Birçok defa kendisi ile beraber olduk.

Gerek İnegöl’de

Gerek Bursa’da…

Eskişehir’e uğradığımız zaman ilk ziyaret ettiğimiz kişiydi.

Misafirperverliği,

Hamiyeti ve asil siması...

İşte Kadir abi böyle bir nur talebesi idi.

Ömer Tuncay ağabeyimin kardeşi idi.

Ömer ağabeyimi anlatmaya gerek yok.

O, hayatını nura adamış bir kahraman.

Bazı insanları tarif etmek zordur.

Kadir abiyi yeterince tanıtabildiğimi zannetmiyorum.

Mekânın cennet olsun aziz ağabeyim.

Sevenlerine ve yakınlarına taziyelerimi arz ediyorum.