Diri diri  kız çocukları kuma gömülüyordu…

İnsanlık bir umut ve huzur bekliyordu.

Vakti artık gelmişti.

Cenab-ı Hak “habibim” dediği o Nurani Zatı(asm) Dünyaya gönderdi.

Daha Dünyaya teşrifinden önce âlemin bundan haberi olmuştu.

Olağanüstü olaylar yaşandı.

Dünyaya teşrifinde,”ümmet,ümmeti” kelamı ile farklı bir çocuk olduğuna yakınları şahit olmuştu.

Tarifi zor bir sevgidir bu.

Asırları kucaklayan bir hasreti ifade ediyordu.

Fakat zorlu bir Peygamberlik  dönemi idi.

Bir tarafta Allah tarafından ayetler inzal ediliyor,

Diğer taraftan müşrikler ile zorlu mücadeleler yapıyordu.

Öylesine kararlı, öylesine cesur, öylesine merhametli idi...

Bir görüşte İslamiyet ile müşerref olan insanların adedi gittikçe çoğalmağa başlamıştı.

Sonda dillerinden şu satırlar dökülecekti:

“Anam babam sana feda olsun ya Resülullah”

Bunu ümmeti, fiilleri ile tasdik ettiler.

Savaşta en cesur ciangirdi merhamette herkesten üstündü, ibadette zirvede idi.

Yirmi üç yılda , o günkü zorluklarına rağmen Dünyanın başına İslamiyeti geçirmişti.

Ümmetinin adına “sahabi” dendi.

Her sahabi biri yildızlar gibi idi.

Getirdiği mesajı asırları kucakladı.

Nice yiğitler önünde diz çöktüler.

Dertliler yoluna koştular.

Şairler şaha kalmıştı.

“Medyundur ona bütün bir beşeriyet,

Ya Rab bizi o ikrar ile haşret” 

Diyen şiirler söylendi.

Bu gün yüzlerce profesör oraya gitsinler, neler yapabilirler?

Bir günde yaptığını yüz senede yapamazlar.

İşte bu o gündür.

İnsanlar, bu gün o sevgiye o kadar muhtaç ki...

Ümmetine mahşerde şefaat edecek olan yine O’dur (asm).

Geceniz mübarek olsun, gönlünüz nurlarla dolsun inşallah...