Tembih

Medeniyetten istifam, sizi düşündürecek. Evet, böyle istibdat ve sefahete ve zilletle memzuç medeniyete, bedeviyeti tercih ediyorum. Bu medeniyet, eşhası fakir ve sefih ve ahlâksız eder. Fakat hakikî medeniyet, nev-i insanın terakkî ve tekemmülüne ve mahiyet-i nev’iyesinin kuvveden fiile çıkmasına hizmet ettiğinden bu nokta-i nazardan medeniyeti istemek, insaniyeti istemektir.

Hem de mana-yı meşrutiyete ibtilâ ve muhabbetimin sebebi şudur ki: Asya’nın ve âlem-i İslâmın istikbalde terakkîsinin birinci kapısı meşrutiyet-i meşrua ve Şeriat dairesindeki hürriyettir. Ve tâli ve taht ve baht-ı İslâmın anahtarı da meşrutiyetteki şûrâdır. Zira şimdiye kadar üç yüz yetmiş milyon İslâm, ecânibin istibdad-ı manevîsi altında eziliyordu. Şimdi hâkimiyet-i İslâmiye, âlemde, bahusus bundan sonra Asya’da hükümferma olduğu halde her bir ferd-i Müslüman hâkimiyetin bir cüz-i hakikîsine mâlik olur. Ve hürriyet üç yüz yetmiş milyon İslâmı esaretten halâs etmeye bir çare-i yegânedir. Farz-ı muhal olarak burada yirmi milyon nüfus, tesis-i hürriyette çok zarardide olsalar da feda olsunlar. Yirmiyi verir, üç yüzü alırız.

Yazık, eyvahlar olsun! Bizdeki unsurlar, ırklar, hava gibi muhtelittir. Su gibi memzuç olmamışlar. İnşaallah, elektrik-i hakaik-ı İslâmiyetle imtizâc ederek, ziya-i maarif-i İslâmiye hararetiyle kuvvet tevlid ederek bir mizac-ı mutedile-i adalet vücuda gelecektir.

Yaşasın meşrutiyet-i meşrua! Sağ olsun hakikat-ı Şeriat terbiyesinden tam ders alan neyyir-i hürriyet!

İstibdadın Garibüzzamanı,

Meşrutiyetin Bediüzzamanı,

Şimdikinin de Bid’atüzzamanı

Said Nursî

B. S. Nursî Tarihçe-i Hayatı, s. 87

Lûgatçe:

bedeviyet: göçebelik, ilkellik.

bid’atüzzaman: zamanın yeni çıkmış harikulâdesi.

ecânib: yabancılar.

elektrik-i hakaik-ı İslâmiyet: İslam hakikatlerinin elektriği, akımı.

ibtilâ: müptelâ olmak, bırakamayacak derecede bağlanmak.

istibdat: kanuna ve nizâma tâbî olmayan, keyfî, baskıcı yönetim; zulüm ve tahakküm.

kuvve: potansiyel olarak bulunma.

mahiyet-i nev’iye: türe ait mahiyet, cinse ait nitelik.

memzuç: mezc olunmuş, farklı özelliklerin birbirine geçip kaynaşmasıyla oluşmuş karışım.

meşrutiyet-i meşrua: meşru meşrutiyet, Şeriata uygun meşrutiyet.

mizac-ı mutedile-i adalet: adaletin sevimli ve yumuşak yapısı, huyu.

muhtelit: karışık, farklı nitelikteki unsurların bir arada bulunması.

neyyir-i hürriyet: parlak hürriyet.

sefahet: dinen yasak olan zevk ve eğlenceler.

tâli: talih, baht.

tekemmül: olgunlaşma, kemâle doğru gitme.

tembih: ikaz, uyarı.

terakkî: ilerleme, gelişme.

zillet: zelillik, aşağılık, alçalma.