Tarihçe-i Hayat - page 237

‹kinci K›s›m
Barla Hayat›
R‹SALE-‹ NUR’UN ZUHURU
Üstad Bediüzzaman Said Nursî’nin fiarkî Anadolu’da
dünyaya geliflinden itibaren geçirdi¤i hayat safhalar›n› bu-
raya kadar birer birer gördük, temafla ettik. fiimdi, geçen
k›rk-elli senelik hayat›n›n neticesi ve meyvesi hükmünde,
tarihin pek ender kaydetti¤i cihan vüs’atindeki muazzam
bir davaya giriyoruz. Bütün maddî ve manevî zulmetleri
izale edip, âlemi nuruyla ziyaland›racak olan Risale-i Nur
meydana ç›k›yor; dünya ilim ve irfan sahas›na Türkiye’den
bir günefl do¤uyor.
Bediüzzaman Hazretlerinin Vilâyat-› fiarkiyeden
Garbî Anadolu’ya Nefyedilmesi, Risale-i Nur’un
Zuhuru, Telif ve Neflri
V an’da, mezkûr ma¤arada yaflamakta iken, fiarkta
ihtilâl ve isyan hareketleri oluyor. “Sizin nüfuzunuz
kuvvetlidir” diyerek, yard›m isteyen bir zat›n mektubuna,
TAR‹HÇE-‹ HAYATI | 237 BARLA H AYATI
koskocaman.
nefiy: sürme, sürgün etme, ceza-
land›rarak baflka bir yerde ika-
met etmeye mecbur etme; sür-
gün.
neflir: yay›m, yay›n.
netice: bir iflin, bir fiilin sonunda
elde edilen fley, semere, sonuç.
nur: ayd›nl›k, par›lt›, parlakl›k, zi-
ya, ›fl›k, flule.
nüfuz: söz geçirme.
safha: devre, merhale.
flark: do¤u yönünde yer alan yer-
ler, do¤u bölgeleri.
telif: kitap yazma, eser ortaya
koyma.
temâflâ: bakma, bak›p seyretme.
üstat: ö¤retici; muallim, ö¤ret-
men, usta, sanatkâr.
vüs’at: genifllik, bolluk.
zat: kifli, flah›s, fert.
ziya: ›fl›k, ayd›nl›k, nur, parlakl›k.
zuhur: görünme, meydana ç›k-
ma.
zulmet: karanl›k.
âlem: dünya, cihan.
Barla: Isparta’n›n bir ilçesi.
Bediüzzaman Hazretlerinin
sekiz y›l sürgün olarak kald›¤›
ve Risale-i Nur’lar›n büyük bir
k›sm›n› telif etti¤i yer.
Bediüzzaman: son devrin bü-
yük ‹slâm alimi, müçtehit, al-
lâme; ça¤dafl Kurân tefsiri Ri-
sâle-i Nur’un yazar› Said Nursî
Hazretlerinin yayg›n olarak
bilinen ön ad›. “Zaman›n, ça-
¤›n eflsiz güzelli¤i” anlam›na
gelmektedir.
cihan: dünya, kâinat, âlem.
dava: takip edilen fikir, iddia,
ülkü.
ender: daha (en, pek) nadir,
çok seyrek ve az bulunan.
hazret: sayg›, ululama, yü-
celtme, övme maksad›yla
kullan›lan tabir.
ihtilâl: isyan, ayaklanma, bafl
kald›rma.
ilim: bilme, bilifl, bilgi; bir fle-
yin do¤rusunu bilme.
irfan: kültür.
isyan: baflkald›rma, itaatsiz-
lik, serkefllik, emre karfl› gelip
ayaklanma.
itibaren: den beri, ...den bafl-
layarak, itibar ederek.
izale: ortadan kald›rma.
kayd: yaz›ya geçirme, deftere
yazma.
maddî: maddeye ait, madde
ile alâkal›, cismanî.
manevî: madde d›fl› olan,
maddî olmayan, manaya ait.
mezkûr: zikredilen, ad› ge-
çen, an›lan.
muazzam: çok büyük, çok iri,