Doktorun kapısının önünde adım atacak yer yok. Kadın, erkek, çocuk, genç, yaşlı hepsinden var. Çocuk yaşta kaç tane kadının bir bebek sırtında bir bebek kucağında. Genel görüntü bu. Cehalet, hayatı çekilmez hale getiriyor. 

Annemle sıramızı unutmuş bir şekilde gözlem halindeyiz. Çocuk yaştaki kadının sırtında bağlı olan bebeğe mi, kucağındaki yavruya mı yanarsınız; ya da bu anne dediğiniz (çocuğun) kendisinin yaşamadığı çocukluğuna mı?

İçimiz sızladı. Hastaneye iyileşmeye geldik. Bu görüntüler hastalığınızı katladı. Hastane şartlarına mı, insanların kapıların önündeki yığınlarına mı, ne yapacağını şaşırmış doktorların bu şartlardaki teşhislerinin ne kadar isabetli olacağına mı şaşarsınız. Görüntüler ne kadar içinizi sızlatsa da, bir müddet sonra alışıyorsunuz. Nezaket kururken, cehalet hayat buluyor. İşte kötü olan da budur.

Derken şu gelişmelere bir bakın! Az önce bahsettiğim yirmili yaşlardaki iki çocuklu genç kadın, kalabalık doktor kapısının önünde, kucağında çocuğu ile ayakta sıra bekliyor. Nasıl anne olduğunun gösterisini yaparcasına bir eda ile hareket halinde. Bu kadın (çocuk demeyelim artık) öte tarafta, o da sıra bekleyen bir diğer, kucağında bebeği olan bir genç kadına bakıyor. Önceden tanışmadıkları anlaşılıyor. Bu ikinci kadının kucağındaki bebeğin durumunun iyi olmadığı (acıktığı) anlaşılıyor. Bu dikkatli genç kadın, hemen sıradan çıktı, az ötede duran çantasını aldı ve içinden bir biberon ve süt çıkararak, sütü biberona doldurdu. Kapının öte tarafında ayakta duran kendisi gibi genç kadına uzattı. O da hemen aldı ve bebeği biberonla emzirmeye başladı. Ve işlemi bitirip, tekrar sıraya geçerek, kaldığı yerden ayakta beklemeye devam etti. Bu önemli yardım seferberliğinden, muhteşem insanlık örneğinden çok öyle kimsenin de bir haberi olmadı.

Annelik duygusunun bu kadar kapsayıcı ve bu kadar derinden işlediğini pek düşünmemiştim. Annenin kendi yavrusuna işleyen şefkat duygusu bir başkasının yavrusuna da işliyordu. Kaş ile göz arasında insanlığı kurtaracak bir duygunun -validelerdeki şefkat hissi- küçük bir provası yapılmıştı. Bir tarafta hükmünü icra eden fıtrat, diğer tarafta can çekişen cehalet. Netice şu ki, fıtrat, fıtrî olmayanı reddedecektir.