Onun için güzel niyetlerle yola çıkmışsanız, karşılaşacağınız zorlukları daha baştan göze almanız gerekiyor.

‘İşlerin en hayırlıları, en zahmetli olanlarıdır.’ Hakikati gereği, zahmette rahmet kendini gösteriyor.

Hafta sonumuzu eşimle birlikte dâvet edildiğimiz Manisa Yeni Asya okuyucularının arasında geçirdik.

Doğrusu güzel niyetlerle yola çıktık. Niyet hayır, akibet hayır. Yola çıkarken ne ile karşılaşacağınızı bilmiyorsunuz.

‘Ya Allah, bismillah!’

Tabiî bir güzel programa da ne kadar uzaklardan katılıyorsanız, elbette o kadar sevap katsayınız da fazla olacaktır, kanaati taşıyoruz. Biz de aktarmalı uçakla, Urfa İstanbul, İstanbul İzmir yolculuğumuz var.

Urfa İstanbul bir problemle karşılaşmadık. Ama İstanbul İzmir bizi ciddî bir imtihandan geçirdi.

Kaza meydana gelmesi sonucu pistlerden birisinde bir hasar oluşuyor. Hasar sebebiyle tek pist uygulamasına geçiliyor. Tabiî böylece yığılmalar, iptaller peş peşe gelişiyor.

Bizim uçağımız da iki saat rotarla harekete geçti. Bütün yolcuları uçağa aldılar. Ama asıl problem ondan sonra başladı. Tam beş saati bulan bir uçakta bekleme gerçekleşti.

Mutlaka işin bilmediğimiz hikmetleri vardır. Ama gördüğümüz, insanların içindekiler zaman içerisinde ortaya çıktı.

‘Businnees Class’ yolcularımız ne kadar ‘class’ olduklarını ortaya döktüler. Hakikaten modern görünümlü insanların içlerindeki gerçek yüz bir hadise ile ortaya çıkıyor. Ne kadar çirkin kelimeler taşıdıklarını, ruh hallerini bir bir ortaya koydular.

Sonra bu problem çıkaranlar, uzun bir kalkış kuyruğu oluşunca, bizim artık İzmir’e gitmemize gerek kalmadı diye ortama rahatsızlık verdiler. Bu sefer pilot, komik bir şekilde uçağı kenara çekti ve ‘haydin bakalım inecekler insinler’ dedi.

Derken pilot ve ekibinin mesai saati dolunca, yeni bir ekibi beklemeye başladık. Derken bir saat daha. Hava yolları bu problem olan 2326 nolu kalkışı bir gözden geçirmeli.

Yani şunu anladık ki, bir beş saatlik ortak zaman dilimi ve ortak kullanım alanı, her şeyi ortaya çıkardı.

Neyse ki bizim geliş amacımız farklıydı da, biz gerçek amacımıza yöneldik. Aslında hatırımızdan geçmedi değil, kaptan pilota, ‘Bari burada vaktimiz geçecek bir sohbet programı yapsak’ diyelim diye. Ama kavgalardan fırsat bulamadık.

Ama kendi dersimize çalıştık, duâlarımızı yaptık, ihmal ettiğimiz okumaları yerine getirmeye çalıştık.

Tabiî ortamda genç kızlarımızdan birisi hemen krizi fırsata dönüştürerek, şeker dağıtmaya başladı ve sevapları topladı.

Bazıları ağlayan çocukları annelerinden alıp, uçak içinde gezdirmeler, ninniler…

Dediğimiz gibi, kimin içi neye müsaitse onu gösterdi. O gece geç saatlerde Manisa’ya ulaştık.

Bizi heyecanla, merakla bekleyen ağabeylerimizin, ablalarımızın olması, bizi duygulandırdı. İzmir hanım okuyucularımızın düzenlediği ‘Uhuvvet Buluşmaları’ programından dönen hanımefendilerle birlikte eşim, din kardeşliğinin içinde buldu kendini.

İşte nurların yaşanan hali bu.

Salihli’de kaplıca evlerindeki mekânımıza ulaştığımızda, gece geç saatler olmuştu. Şimdi bu satırları yazarken de, Manisa cemaatimizin düzenlediği pikniğe gidiyoruz. Kaplıca evlerini keşfettik, kesinlikle gençlik, aile okuma programları için muhteşem. Buralarda tabiatın kendisi bir ders halinde.

Bir başka yazımız yine Manisa olacağa benziyor.

Geç oldu, ama güç olmadı. ‘Kardeşlik Buluşmaları’nı şimdi biz yaşıyoruz.

Şükür. Daha şimdiden tabiattaki, Cenâb-ı Hakk’ın san’atlarını tefekküre başladık.

Şimdi, Baraj’da bin bir çeşit çiçeklerin, güzelliklerin içinde insan olmanın hazzını yaşıyoruz.

Görüşmek duâları ile.