Düne kadar her şey söylendi. Nereye gittiyseniz, kime selam verdiyseniz siyasete şöyle bir girildi. Belki bu lazımdı da. Çünkü mevsim bunun gereği idi. Hatta işi bu olmayanlar da işin içine düştüler. Şimdi ise, sonuç ortaya çıktı.

Bundan sonrası yetki verdiğimiz siyasetçilerin işi. Çıkan sonuçtan Türkiye’ye iyi gelecek bir kompozisyon oluşturacaklar. Hakikaten ülkemize, milletimize hayırlar getirsin, inşaallah.

Bizim doğrusu birincil gündemimiz bu değil. Seçim öncesi bir sivil toplum olarak, seçtiğimiz heyetler bir araya geldi, ülkemizin içinde olduğu durumu, gidilen seçimi, ortadaki partileri bir bir konuştular, Risale-i Nur’a uygunluğunu veya değilliğini istişare ettiler ve umumi heyet bir karara vardı. Ortaya çıkan karar ilgili üyelere ulaştırıldı.

Bundan sonrası artık o üyelerin vicdanlarına kalmış.

Alınan karar doğrultusunda oyunu veren verir, vermeyen kendi bilir.

Neticede istişare edilmiş, uyan neticesine, uymayan da neticesine ulaşacaktır. Bu da tamamen vicdani bir şeydir. Ama bir topluluğun ülkesinin, milletinin, kendilerinin mukadderatı ile ilgili böyle bir adım atmaları tam da olması gerekendir.

Kabul etmek lazım ki, her seçim dönemleri kişiler için, topluluklar için bir değişik imtihan dönemleri oluyor.

Bu seçimlerde asıl izlenen ve tavrı, tutumu gözlemlenen topluluk ise, Nur talebeleri oldu. Risale-i Nurlardan istifade edip, hayatını, kararlarını ondaki hakikatlere göre şekillendirenler bu seçimlerde ciddi bir imtihan süreci yaşadılar. Doğrusu iyi bir imtihan veremedi nur talebeleri. Siyasetin içine aşırı girenler eleştirilirken yeni eleştiri adımları ortaya çıktı.

Önceki zamanlarda Yeni Asya topluluğuna ‘siyasi’ etiketi vurup, siyasete hiç ilgi göstermeyenler, şimdi tam da siyasetin ortasına düştüler. Bu sefer başladılar kendileri gibi düşünmeyen insanları, cemaatleri eleştirmeye ve ileri geri yorumlar yapmaya. Doğrusu bu yakışmadı. Oysa farklı düşünebilirlerdi, ama kimsenin kimseye hakareti olmamalıydı. Ama Yeni Asya topluluğu her zaman olduğu gibi yine vakur duruşunu, itidalli tavrını ve siyasete olan mesafesini hiç değiştirmedi. Bu Risale-i Nurların onlara verdiği terbiye idi.

Nitekim sayın Mehmet Kutlular’ın, ‘Tavrımızı Risale-i nur belirler’ ifadeleri tam da bu konuyu gündeme getiriyordu.

Üstad’ın talebeleri ağabeyler birlikte oldukları ve tam bir siyasetçi gibi çalışan kişilerin etkisi nedeniyle siyasetle sağlıklı bir mesafede duramadılar.

Kur’an’ın emrettiği ve Risale-i Nurların da önemli bir dersi olan istişare etmeyi, meşveret-i meşruayı yapamadılar. Siyasetin eli sivil toplulukların en mahrem alalarına kadar uzandı. Bu da veballi bir durum.

İşi iman ve Kur’an hizmetleri olan topluluklar siyasetin bahçesinde çok görüldü. Birileri tepkilerini göstermek için bu bahçeye girdiler. Birileri de yanlış anladıkları izzetlerini kurtarmak için. İkisi de mahsurlu.

Siyasetin fevkinde olması gereken ve her türlü siyasetin saygı duyması gerekli topluluklar, birilerinin yandaşı haline geldiler.

Oysa Bediüzzaman, ‘selamet-i kalp ve istirahat-i ruh isteyen adam, siyaseti bırakmalı’ diyor. Bu seçimlerde hiç olmaması gereken bir şey oldu. O da, Nur talebeleri birbirlerine bir siyasetçi gibi cümleler kurdular.

Ortaya çıkan sonuç hayırlar getirsin.

Haydin bakalım eteklerdeki taşlar döküldü. Şimdi iş zamanı. Özellikle de manevi alanın ilgilileri siyasetle meşgul oldukları için bu alanda ihmaller oldu. 

Başımıza bir felaket gelmemesi için ihmal ettiğimiz işlere kaldığımız yerden devam edelim.