Bazı okuyucularımız yazılarımızı neredeyse kelime kelime takip ediyorlar. Bunlardan birisi de Zonguldak’tan Ahmet Hoca. Bendeki kaydı öyle.

Hiç beklemediğiniz bir zamanda ya da tam da beklediğiniz bir vakitte veya tam da ihtiyaç hissettiğiniz bir zaman diliminde telefon ekranında beliren isim Zonguldak’tan Ahmet Hocadır. Herkesin gerçekten böyle arayanları olmalı.

Hocamla uzun zaman yüz yüze hiç görüşmeden, telefonlarımız aracılığıyla görüştük durduk. Pek çok meseleyi konuştuk. Düşünsenize tanışmadığınız, görüşmediğiniz, uzak şehirlerden bir kişi ile pek çok meseleyi müzakere ediyorsunuz. Hatta öyle cümleleri oluyor ki, o günlerde sizin tam da ihtiyaç duyduğunuz bir konuya açıklık kazandırıyor. Ve size duâ ediyor.

Sonraki zamanlarda bir vesileyle bizim şehrimize yolu düştü hocamın. Bir kez yüz yüze görüşmemiz oldu. Ama gerek telefon görüşmelerimizde ve gerekse o yüz yüze görüşmemizde samimiyetimizden hiçbir şey kaybetmedik. Şükür.

Hocamın cümleleri, yorumları bizim için halen hayat dolu.

Ahmet Hocam iyi bir Yeni Asya okuyucusu. Kendisi önceki yıllarda, diyanetten (imam) emekli oldu. Emeklilik sonrası Risale-i Nur ve gazete okumaları daha bir muhteşem oldu. Şimdilerde ne zaman telefon gelse hemen, ‘Hocam Risale-i Nur’un şu meselesini doğru anlamış mıyım?’ diye okumaya başlıyor.

Ben de anlıyorum ki, hocamın o günlerde okuduğu Risale-i Nurlar’dan benim de istifademe bir şeyler geliyor. Hocam mütevazı şekilde soruyor, ama aslında ben onun ne kadar derinlikli okuduğunu ve anladığını hissediyor, ben de bana düşeni alıp hocama teşekkür ediyorum.

Geçenlerdeki aramasında da, ‘malayani’ kelimesine takılmış. Risale-i Nur eserlerindeki ‘malayani’ kelimelerini çıkarmış. O, okuduğu satırları paylaşırken, ben de aslında o anda kendi ‘malayani’ meselelerimi gözlemledim.

Malayani kelimesi; faydasız şeyler, kişiyi ilgilendirmeyen şeyler; boş, anlamsız şeyler.” gibi anlamlara geliyor. Demek atılan her adımda, faydalı, ilgili, anlamlı olma gibi noktaları dikkate almak gerekiyor. Sana faydası yoksa, seninle ilgili değilse ve senin için bir anlam ifade etmiyorsa ilgilenmek anlamsız oluyor. Yani malayani oluyor. 

Hocam sanki satırları benim için okumuş gibi. O konuştukça ben malayanilerimi görüyorum. Hakikat, asıl, öz dediğimiz nice meseleler var ki, malayanilerin arasında kaybolup gidiyor.

Günlük hayatımızın içinde ‘malayani’ mi belirleyici, ‘hakikat’ mi şöyle bir baktığımızda, ‘bizi iki dünya saadetine taşıyacak gündemleri’ çok baskın şekilde göremiyoruz. Oysa Bediüzzaman, meşrû olmak kaydıyla dünyevî, hissî meselelerin, meşguliyetlerin beşten bir olması gerektiğine işaret ediyor. Yani beş saat hakikat peşinde isek, bir saat gayr-i meşrûya girmemek kaydıyla bir serbesti içerisinde olabiliriz. Herkes kendi zaman dilimlerini bu ölçüye göre ayarlayabilir.

Yani hangi bir insan elinde akıllı bir telefon varsa, bunu kullanırken ‘malayani’ girişlerim yok diyebilecektir? Veya internet başında iken, kaç kişi kontrolüm tam yerinde diyebilecektir?

İnsan için en kıymetli bir nimet olan zamanın, yüksek bir amaca dönüşmeden, bir faydaya dönüşmeden uçup gitmesi ne kadar da acıdır.

O zaman her bir zaman diliminin, her bir dokunulan tuşların hesabının sorulacağı göz ardı edilmemelidir. İnsan böyle düşününce saniyeleri, dakikaları, saatleri daha bir görmeye, değerlendirmeye başlıyor.

 Ekranlar ve tuşlar günümüzün imtihan vesilesi gözüküyor. Gün içinde ‘beşte bir’in nerede geçtiğini herkes kendi vicdanında değerlendirebilir. 

Ebedî hayatı kazanmak, ebedî yolunda sarf ettiğimiz zamanlarla, imkânlarla, ibadetlerle, amel-i salihalarla olacaktır. Ebediye dönüşen, O’nun (Allah’ın) rızası yolunda bir saniyesi bir sene, bazen de layemut olan altın saatleri bulabilmek duâlarıyla.

Bir gün ‘keşke’ dememek için sahip olduğumuz her şeyi güzel ve anlamlı değerlendirmek, malayani konuşmaları, izlemeleri, dinlemeleri, düşünmeleri azaltmak ne kadar da önemlidir.

Teşekkürler Zonguldaklı Ahmet Hocam. Siz hep nurlu okumalarınızın özünü bizimle paylaşın. Doğrusu herkesin hakikati hatırlatan dostları olmalı.