Daha düne kadar, ‘yaz okuma programları’ olarak seslendirilirken, sonrasında ‘kış okuma programları’ gelişti. Şimdilerde ise, ‘okumanın mevsimi mi olur, her mevsimde okunur’ hakim oldu.

İşte bu inayetten başka bir şey değildir.

‘Risale-i Nur ve hizmeti inayet-i Rabbaniye altındadır’ müjdesi günbegün tahakkuk ediyor.

Kim ne gibi planlar, hileler, projeler, ihanetler içerisinde olursa olsun; moral bozucu bütün projelerin üstündeyiz.

Bin siyaset de olsa, bir kardeşimizin bir kez bile olsa kaşlarının çatılmasına tercih etmeyiz.

Biz imanın cereyanındayız.

Biz muhabbet fedaileriyiz.

Şahsî olarak tarafımıza kim ne derse desin problem değil; ama dâvâmıza, Kur’ân tefsiri Risale-i Nurlara, Risale-i Nur hizmetlerine, şahs-ı maneviye, kimseye, ne pahasına olursa olsun söz söyletmeyiz.

O yüksek hukuku kimseciklere, hiçbir makama çiğnetmeyiz.

Bunun için yaşıyoruz.

Hayatımızı bu mukaddesleri korumakla anlamlı buluyoruz.

Bütün dünyanın gözleri önünde bir gerçek gelişiyor. Okuyan, düşünen, aydın, hak ve hukuku üstün tutan, millet ve memleketini seven, Demokrat bir zihniyetle yetişen, mukaddes bildiği hakikatleri maddî ve manevî hiçbir şeye alet etmeyen bir gençlik geliyor.

Bunlar hakikî Nur Talebeleridir.

Nur Talebeleri arasında yaşanan bir takım tatsızlıklar emin olun bir saflaşma, bir temizlenme, bir arınma halinden başka bir şey değildir. Nitekim kısa zaman dilimlerindeki hadiselerde bile istişareden, cemaatten uzaklaşan insanların pişmanlık hallerini apaçık görüyoruz.

Paraya düşkünler, makama düşkünler, hevesleri galip gelenler, benlik ve enaniyetleri çok beslenmiş olanlar bir imtihan hali olmasa nasıl ayıklanacaklar?

Elmas ruhlular ile kömür ruhlular hangi zor imtihanla, hangi ateşle ayrışacaklar?

Risale-i Nur eserlerinin neşrine müdahale eden anlayışın Anayasa Mahkemesi’nden dönmesi ve sonrasındaki şaşkınlık hali halen devam ediyor. Emin olun Türkiye’nin nefes alması Risale-i Nur eserlerinin üzerindeki çirkin pazarlıkların çekilmesine bağlıdır denilebilir.

Bir yerde iman ve Kur’ân hizmetleri akamete uğramışsa, oralarda sağlıklı gelişmeler beklemek, sağlıklı hükümetler beklemek pek de mümkün değildir. Maneviyatta düzelmeden, saflaşmadan, iyi niyeti hakim kılmadan, hakikî hürriyete adım atmadan maddî gelişmelerde de mesafe almak pek mümkün olmayacaktır.

Memleket insanlarına moral veren, ümit veren, şevk veren; sabırlı olmayı, azimli olmayı, başarılı olmayı telkin eden; hem maddî terakkiyi hem de manevî yükselişi aşılayan bir eserin neşrine bir şekilde mani olmak nasıl bir anlayıştır?

Türkiye kitap okumuyor deniyor. Evet, peki çare ne? Onu da bilen yok.

Oysa bir çaresi var.

Önce kitap okuyacak insanlara neden okumaları gerektiğine dair yüksek idealler yüklemek gerekiyor. Sadece dünyayı kurtarmak amacı da insanı bir noktaya kadar okumaya sevk ediyor. Ama iki dünya saadetini netice verecek okumalar, elbette insana huzur ve ferah veriyor ve okudukça daha da okumaya sevk ediyor.

Yani sebebi olmayan bir insan neden okusun.

Oysa Türkiye’de sadece okuduğu için sürgünler yaşayan, hapisler yaşayan, zehirlendirmeler yaşayan bir insan topluluğu var. Onlar şimdi de okuyorlar, yarın da okuyacaklar.

Okuyan bir nesil isteniyorsa önce o okuyanlar incelenmeli.