Neler yaşadım ve neden yaşadım? O yaşadıklarımın bana kattıkları ne oldu? Şimdi durum nedir, kârda mı, zararda mıyım? Hayatıma dokunabilir, değişiklikler yapabilir miyim? Gücüm yeter mi?

Meselâ uyanma saatlerimi, yeme içme alışkanlığımı, gittiğim mekânları, takıldığım arkadaşları, dinlediğim müzikleri, okuduğum kitapları, tefekkürlerimi, sevdiğim insanları, sevmediklerimi, kullandığım eşyaları, ziyaret ettiğim büyükleri, her bayramda ellerinden öptüklerimi, mesajlar attıklarımı değiştirebilir miyim? Değiştirsem ne değişir acaba?

Yaşadıklarım bana ne katıyor, kaçaklarım var mı, günah kapıları var mı, alışkanlıklarım beni nereye götürüyor, sevdiklerimi ne için seviyorum, nefret ettiklerimi ne için, kullandığım eşyaları nefsim için mi kullanıyorum, verdiklerinden razı mı yaratan, O’nun rızası var mı ‘benim’ dediğim şeylerde, yoksa sahip olduklarım O’ndan uzaklaşmama mı sebep oluyor, verdikleriyle O’na isyan mı ediyorum, emanetime verilenlere sahip çıkmaya mı başlamışım, verdikçe uzaklaşıyor muyum, sevdikçe uzaklaşıyor muyum, öyleyse eğer benim halim nice olur.

Elindekilere, dilimdekilere, kalbimdekilere yeniden bakmalıyım.

Kur’ân men ettiği halde, ne de çok ‘öfff’, ‘öfff’ deniyor anne babalara.

Nimetler ne de çok israf ediliyor.

Yemek duâları, şükürsüz ritüele dönüşmüş sanki.

Okunan kitaplar malûmatfuruşluğa hizmet ediyor.

Verilen kabiliyet, Veren’e dönemiyor. Ne dersiniz günaha mı alıştık yoksa? Haramlar görünmez hale mi geldi? Öyleyse ne dehşetli bir körlük bu?

Yaşadıklarımızı, alıştıklarımızı, kullandığımız eşyaları, okumalarımızı, tefekkürlerimizi, cümlelerimizi, tabirlerimizi görememek nasıl bir şeydir? 

Belki de hiç düşünmediğimiz bir noktadan kaybediyor olabiliriz.

Evet, ‘Bu bardak bir türlü dolmuyor’ diyorsak, çatlağı aramalıyız, çare bu!