İnsanlara en fazla faydası dokunanlar, değer düzeyi en yüksek olanlar oluyor. Sadece kendini düşünenler de insan olma sıfatını bile kaybediyorlar. ‘Kimin himmeti yalnız nefsi ise o insan bile değil’ deniyor.

Onun için büyüklerin derdi de büyük oluyor. Onlar hep fani dünyayı aşan yüksek idealli ebedî bir dâvâyı düşünüyorlar. O dâvâları için yaşıyorlar. Kendilerine bir teklif geldiğinde hemen bu teklifi dâvâma nasıl tahvil edebilirim diye düşünüyorlar. Belki dünyevî kazancı düşük olabilir, ama ebedî hayata dönük bir katkısı olacaksa, asıl o büyük kazançtır diyerek bakıyorlar.

Büyüklük böyle bir şey. Tarih boyunca bütün himmeti büyükler zor şartlara rağmen, imanı, Kur’ân’ı düşünmüşler ve o öncelikle adımlar atmışlar. Böyle yaklaşınca hapishane hayatı bile bir üniversite kürsüsü gibi hizmet etmeye başlamış. Hapishane hayatını Medrese-i Yusufiye olarak adlandırmışlar ve hapishane hayatını ve oradaki mahkûmlara bakışı sevimli hale getirmişler.

Bugünün dünyasında her insan her gün pek çok hayat halinin içinde buluyor kendini. Pek çok tekliflerle karşı karşıya geliyor. Peki yapılan bir teklifi reddetmek veya kabul etmek neye göre oluyor? Kabulün temelindeki niyet ne idi, reddin temelindeki niyet ne?

İnsan bazen dünyevî bir işte belki dünyevî ciddî bir kazanç elde etmeyebilir, ama o işin içinde uhrevî bir cihet varsa, elbette bu takdirde dünyevî kazancı az olan bir şeyi tercih etmesi, ama uhrevî büyük kazançları niyete alması tam da bir aklı doğru kullanma hali oluyor. İşte asıl akıllılık bu oluyor. Yani insan bir işte neyi kaybediyor, neyi kazanıyor buna göre hesap etmek durumundadır.

Günü birlik çok kazançlar ilerisi için büyük kârlılık anlamı taşımayabilir. Hazır az lezzetleri ilerideki çok lezzetlere tercih etmek bir akıl fukaralığıdır. Yani bugünü keyif içinde geçiren bir insan eğer üç gün sonrasına dönük bir planı yoksa veya üç gün sonrasındaki çok kazanç teklifini bugünün az, ama hazır teklifleri ile terk etmek tam bir kayıp halidir.

Bu durum, bir çocuğa uzatılan bir tek çikolata teklifine hemen ilgi gösterip kabul etmesi karşısında, aynı çocuğa şimdi bu çikolatayı almazsan haftaya sana bir paket çikolata vereceğiz teklifine ilgi göstermemesi gibi bir şeydir. Yani hazır azı ilerideki çoğa tercih etmek tam bir akılsızlık halidir.

Yine bu durum, dünyanın hazır, az, fani lezzetlerini ilerideki çok, baki lezzetlerine tercih etmekten başka bir şey değildir. Cennetin ilerideki ebedî, sayısız nimetlerine ilgi göstermeyip, dünyanın sınırlı, geçici nimetlerine tamah etmek tam bir kayıp halidir. Ama ilerideki ebedî ve çok nimetlere müşteri olanlar asıl kazananlardır. Onlar, aklını doğru kullanabilenlerdir. Ve onlar çok az insanlardır.

Dünyayı bir rahat yeri görmeyen, zahmette rahmeti arayan, rahatı zahmette bulan büyükler bu yolu tercih etmişlerdir. Onun için Peygamberimiz (asm), asır be asır gelen mücedditler dünyada rahat yüzü görmemiştir.

Dünya rahatına düşkün insanlar, düşük profilli, düşük idealli ve düşük himmetli insanlardır. İman ve Kur’ân öncelikli yaşayanlar, büyük dâvâ adamlarıdır.

Onlar, gariptirler. Onlar ilerideki çoğa müşteridirler. Dünya ve dünyalıklar onların nazarında küçüktür. Ne mutlu bütün tercihlerini ebedî hayatı dikkate alarak yapabilenlere. Onlar dünyada kaybetmiş de gözükseler, asıl büyük kazananlardır.