Çağdaşlık, aynı çağda, yani aynı zaman diliminde yaşamak ve o zamanın getirdiği teknik ve ilmi kolaylıklardan istifade etmek demektir. Fakat günümüzde her türlü rezalete ve sefahte çağdaşlık adı veriliyor.
Şayet teknoloji ve konfor olursa israfa kaçmamak şartıyla bir diyeceğim olmaz hatta takdir ve tasdik ederim fakat genellikle çağdaşlık konjonktürel kullanıldığı için hep altın kupa içinde zehir olarak görmüşümdür. Zira insanlık tarihinin en korkunç inkar ve ahlaksızlıkları bilimin de âlet edilmesiyle takdim edilmiştir.
Bazılarının çağdaşlık anlayışına göre, bütün mukaddesleri terk etmek çağdaşlıktır. Bu ise, Kur'an'ın ifadesiyle "hayvanlaşmak, belki daha aşağılara düşmektir." Yani çağdaş bir kimse medeni, İslami olmak zorunda. Zira"İslamiyet insaniyeti kübra, şeriat medeniyet-i fuzladır ve İslam medeniyeti; medeni yet-i suğra olan Avrupa medeniyetinin inkişâından (çatlama sından) medeniyet'i kübra olarak inkişaf edecektir."
Medeniyetin herkese teşmili gerekir, İslam cihan şümul bir din-i mübindir. O halde dini olmayana gayrımedeni veya çağdışı demek gerekir.
Çağın labirentleri arasında dolaşarak, sağa sola kaçarak yaşadığını sanan çağdaşlar, ulviliğin önünde takoz olduğunun farkında bile olamayan zavallılardır.
Bu asrın insanı devasa bir ağda mahpus fakat farkında değil. Çünkü bu ağ daha fazlası için bekletiliyor ve ağır ağır toplanıyor.
Madem her derdin bir devası vardır, bu müzmin derdin de çaresi vardır. Bu çare nedir denirse, benim cevabım Efendimiz'in (asm) cevabı olur: "Asrının müceddini bilmeyen alim de olsa câhil ölümüyle ölür," gibi hadisi şerifleriyle meseleyi hülasa etmiştir. O halde bu çaresizlik ve şaşkınlığın çare ve ilacı budur. Bu körleşmenin başka çaresi yoktur. Bediüzzaman'ın ifâdesiyle "Karıncayı emirsiz , arıyı yasupsuz bırakmayan Allah insanlarıda, nebisiz (ve velisiz) bırakmayacaktır."