Zombiler hakkında rivayet şöyledir:

Bir samanlar bir adada yaşayan uyanık bir çiftlik ağası, masrafları asgariye indirip ırgatları bedava çalıştırabilmek için imkânlar arar ve bir çare bulur. Bu çare insan hafızasını silen bir ilâç veya zehirdir. O içirildiği takdirde şahsın hafızası silinir, robotlaşır ondan sonraki davranışları talimatlara göre tayin edilir ve böylece o insan  zombileştirilmiş olur. Ancak o zehri hedef tayin edilen insanların çayına, çorbasına, belli bir dozda katmak gerekir. Ağa, gözüne kestirdiği genç, dinamik ve güçlü, kuvvetli insanların çayına çorbasına bu ilâcı bir şekilde katar. Bu kişiler ilâç verilince şok olup ağır bir baygınlığa düşer, öldü zannedilerek yakınlarınca mezara konulur, fakat ağanın ekibi takip eder, gecenin tenha bir saatinde o kişi, mezardan çıkartılarak çifliğe götürülür, başka bir ilâç verilerek uyandırılır. Fakat o zavallının hafızası silinmiş, bir robot olarak ayılır ve geçmişten tamamen irtibatı koptuğu için hiçbir şey hatırlayamaz. Muhakeme gücünü de kaybetmiştir. Artık ağanın her emrini yerine getiren bir zombi ortaya çıkmıştır. İşte bu yöntemle meydana getirilen zombi ordusuna çiftlikteki işler taksim edilir. Kimisi hayvanları güdecek, kimisi ahırları temizleyecek ve kimisi de çiftçilik yapacak vs. Bu zombi veya ırgat ordusu, boğaz tokluğuna çalışan masrafsız bir ordudur.

Bir çiftlik ağası, böyle bir zombi ordusu yetiştirir ve çiftliğin işlerini onlara teslim eder. Yapacak bir iş de kalmayınca ağa, bir dünya seyahatına çıkmak ister. Bir gün hanımını çağırır ve şöyle bir talimat verir; “Bak hanım! İşler yoluna girdi, artık bu çiftliği sen de idare edebilirsin. Yalnız bu zombilerin uyanmaması için dikkat edeceğin tek husus, bunlara sakın tuzlu yedirmeyeceksin. Yoksa hafızaları yerine gelirse  başımıza iş açarsın, sadece buna dikkat et yeter” der ve seyahatine çıkar. 

Hanım bir müddet bu şekilde devam eder, fakat bayanlar şefkat kahramanı oldukları için dayanamayıp “bari bir kısmını kurtarayım” diye düşünür ve çareyi de bulur. Bir çay partisi düzenleyip pastaların bir kısmını özellikle tuzlu yaptırır zombilere ikram eder. Tuzlu pastaları yiyen zombilerin hafızaları yerine gelir ve nasıl bu hale geldiklerni sorgulamaya başlarlar. Zira geçmişte kiminin kendi bağı bahçesi, kiminin mevki makamı, kiminin nişanlısı, yavuklusu vardır. Hafızası yerine gelen zombiler, diğer arkadaşları ile bu durumları paylaşmak isterler, fakat önce muhatap bulmakta zorluk çekerler. Çünkü tuzlu pastadan yemeyen zombiler, geçmişi hatırlayamadıkları için  onları anlamazlar. Üstelik “Ağamıza karşı mısın yoksa?” diye tepki gösterirler. 

Normale dönen zombiler, bundan kurtuluş çaresinin tuz olduğunu anlarlar. Fakat tuz yasak olduğu için elde etmekte zorluk çekerler. Neticede bulabildikleri tuzu ulaşabildikleri diğer zombilerden bir kısmına yedirirler ve belli sayıdaki zombileri kurtarırlar. Belli bir sayıya ulaşınca da isyan ederek çiftliği ele geçirirler. 

Evet, hikâye burada bitti. 

Gelelim hakikat dersine:

Bugün de bazı ülkelerde milletin tarihini yasaklayıp hafızasını ortadan kaldırmak, “emir var, yorum yok” kabilinden belli talimatlarla bir milleti zombileştirmek isteyenler var mı? Ağa kim, zombi kim? Zombiliğin çaresi olan tuz mahiyetindeki ilâçlar hangi dükkânda bulunuyor?..

Bu soruların cevabını okuyucuların ferasetine bırakıyorum.