Yani kullarını ve mahlûkatını çok sever. Kendisine her teveccüh edene muhabbet buyurur, her yönelişten hoşnut olur. Kendi san'atını çok seven, Kendini sevdiren ve Kendini sevenleri ziyâdesiyle seven Vedûd; çirkinlikten, zulümden ve merhametsizlikten sonsuz derece uzaktır.

Böyle bir Vedûd, sevdiği kullarını ve özellikle en sevdiği Habîbi'ni (asm) bir dâr-ı ahiret açmayarak Kendinden küstürmesi, darıltması, dehşetli rencide ederek rahmetini ve muhabbetini inkâr ettirmesi hiçbir cihetle mümkün değildir. 

Mahlûkatını bu kadar çok seven, her zamanda sevdiğini kullarına hissettiren bir Rab, elbette çok sevdiği kullarını hiçliğe atıp onları mahvetmeyecektir, bir âhiret kurup Cennet ve Cehennemi yaratacaktır.

"Evet, ahireti inkâr etmek isteyen adam, evvelce bütün dünyayı, bütün hakaikıyla inkâr etmeli."*

* 10. Söz, 10. hakikat