Ve görüşlerini Münâzarât isimli eserde toplar ve yayınlar. Eğer bu düşünce ve teklifleri, yeterince dikkate alınsaydı, ne Kürt sorunu, ne PKK belâsı, ne demokrasi, ne hürriyet, ne dil ve ne de geri kalmış üniversiteler problemimiz kalırdı.

Bölge, Türkiye ve İslâm âleminin temel problemini ve üç düşmanını şöyle özetler: “Cehalet, zaruret (geçim için zarurî ihtiyaçları bile karşılayamama) ve ihtilâf. Bu düşmanlara karşı mücadele etmenin yolu da “san’at, marifet ve ittifaktan geçer”

Bediüzzaman, ülkenin ve dolayısıyla Kürtlerin temel sorunlarından birisinin de, istibdat olduğunu söyler. Bu, hayatın bütün alanlarına sirayet ederek, kabiliyetleri öldürüyor, suistimallere kapı açıyor, bu da çatışma, sefalet ve terörü getiriyor.

Bunun ilâcı olarak da meşrûtiyeti/hürriyeti/demokrasiyi/hakikî adalet ve meşverete dayanan cumhuriyet öngörür. 1911 yılında da Şam/Emeviye Camii’nde irad ettiği hutbede (Hutbe-i Şamiye) İslâm âleminin ve insanlığın sosyal, siyasî, ekonomik bütün problemlerini çözmüştür.  

Bir müçtehid, bir müceddid, dünya çapında bir psikolog ve sosyolog olarak; Kürtlerin ve bölgelerinin ve İslâm âleminin bütün problemlerini, bütün hastalıklarını tesbit edip çözen, teşhis edip tedavi formüllerini gösteren Bediüzzaman Said Nursî, Münâzarât, Hutbe-i Şamiye gibi reçetelerini yazmıştır.

Bu problemleri çözmek için yapacağımız şey, Uhuvvet, İhlâs Risalelerini, Münâzarât, Hutbe-i Şamiye ve Divan-ı Harb-i Örfiyi toplumun bütün katmanlarının tabakalarına ve özellikle öğrencilere, yeni jenerasyona okutmaktır!

Akla, mantığa, ilme ve pratik hayata uygun bütün projeler hazırdır. Yalnızca Müslümanlar tarafından uygulanmayı bekliyorlar.