Hubb-u cah (makam, mevki, şan, şöhret sevgisi), havf damarı (korku damarı, bilmiyoruz ne ile korkutarak)
Tama (mala karşı açgözlülük). İlk dönem Rıfat Börekçi, Hasan Basri Çantay vesair ulemayı, hocaları, şeyhleri, söz sahibi ağaları, “makam, büyük arazi, maaş, vs.”1 vererek nasıl aldattığını biliyoruz. (Bediüzzaman’ı da, 300 altın maaşı-bugünkü rakamlarla 180.000 lirayı aşıyor-milletvekilliğini, Şark genel vaizliğini, Halim Paşa köşkünü-büyük koruluğuyla birlikte-teklif edip satın almak isterler.)
Asabiyet, milliyetçilik,  enaniyet, tembellik ve tenperverlik ve vazifedarlık” ve dünyanın cazibedar şeyleri ile aldatırlar…
Bu damarlardan girerek, “çok fena şeyleri yaptırabilirler.”2
Bediüzzaman’ın, “Ehl-i dünyanın hafiyeleri ve ehl-i dalâletin propagandacıları”na ikazı mükerrerdir: “Ey kardeşlerim ve ey hizmet-i Kur’ân’da arkadaşlarım! Bu hubb-u cah cihetinden gelen dessas ehl-i dünyanın hafiyelerine veya ehl-i dalâletin propagandacılarına veya şeytanın şakirtlerine deyiniz ki…” Bu tabirler hem Birinci, hem İkinci Desise-i şeytaniye’de geçer. Ve aynı bölümde şu ciddî uyarıyı tekrar yapar: Biz, kudsî hizmetimizde daima müsbet hareket ediyoruz. Fakat, maatteessüf, herbir emr-i hayırda bulunan mânileri def etmek vazifesi, bizi bazen menfi harekete sevk ediyor. İşte, bunun içindir ki, ehl-i nifakın hilekârâne propagandasına karşı, kardeşlerimi sabık üç nokta ile ikaz ediyorum, onlara gelen hücumu def’e çalışıyorum.”3
Risale-i Nur’u devletleştirmek, Kemalizmin,  pençesine teslim etmek için Anayasa Mahkemesi’ne müracaatı engellemek azim bir hatadır. Bir şey daha: Diyanet devletin, hükümet devletin de, mahkemeler, Anayasa Mahkemesi, bu devletin değil mi? Üstad’ı 27 sene işkence yapan, Risaleleri yasaklamak, yok etmek isteyen bu Kemalist rejim değil mi? 
Unutmayalım: “Dünyevî, nefsi, indi, hissi ölçüler” yanıltıcıdır. “Dünyevî dostlar ve rütbeler (makamlar) kabir kapısına kadardır.”4
Ve Üstad’ın şu tesbitlerini de hatırlayalım:
“Demek, başka yerde bir mahkeme-i kübrâ vardır.” “Demek, bir mahkeme-i kübrâya, bir saadet-i uzmâya bırakılıyor.”5

Dipnotlar: 1- Bediüzzaman Said Nursî, Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 401. 2- Bediüzzaman, Mektubat, s. 401-414.   3- Bediüzzaman, Mektubat, s. 407. 4- Bediüzzaman, Mektubat, s. 73. 5- Bediüzzaman, Sözler, s. 54., 67.