Basir
Tuhaftır...
Aynalarla defalarca karşı karşıya geldim de... gözlerimin olduğunu çok sonra gördüm!
[Gözlerinin, gönlünün farkına; erken varanlara ne mutlu! Belki de birileri: “Bak, senin gözün, gönlün var!” demeliydi. Ne iyi olurdu!]
«««
Bir çift gözüm var, bildiğim...de... içimde ne kadar...
Bunların hepsini bana açan Sen’sin.
«««
Görmek; farkına varmak ya!
Gözlerimin dokunduğu, dokuduğu, uzandığı, uzadığı şeyler bir yere kadar...
Meselâ, ufukları görüyorum; yerle göğün birleştiği yeri... o kadar...
Daha uzaklara gidemiyorum.
Ama içime öyle göz/ler koymuşsun ki...
Gözlerimi açsam da kapasam da o göz/ler görüyor:
İç gözümüz, iç aydınlığımız...
«««
Görmek; iyiyi kötüden ayırmak ya!
İyiyi kötüden ayıramayanlar için “basireti körelmiş” derler ya!
«««
Ya Basir!
Bana basiret ver.
İçimdeki, dışımdaki gözlerimi açık eyle!
Âşık eyle bütün güzelliklere...
«««
Ya Basir!
İnsan içindeyken yap(a)madığım fena şeyleri, tek başımayken de yaptırma!
Sen’in beni her ân gördüğünü biliyorum. Bunu bana her daim lütfunla hatırlat!
«««
Hani hep bir kamera olsa üzerimizde; nasıl da “sağlam” dururuz öyle!
Sen bizi hep görüyorsun ya; kameraya ne gerek...
«««
Ey hep gören, her şeyi gören!
Beni bakarkör eyleme!
Gördüğümü; göreyim.
Gördüğümün ötesini...
“Gördüğüm” olsun gördüklerim; “kördüğüm” olmasın!
«««
Hem; gözü, gönlü olup da görememek...
Bu körlüğün nicesidir, hangi derecesidir!
«««
Bilirim: “Basireti olmayanın; hasareti bitmez”miş.
“Güzel görüp güzel düşünmek...” istiyorum.
Güzel gör/e/meyenler; güzeli görebilir mi?!...
«««
Aynaya baktığımda...
Gözlerimle karşı karşıya geldiğimde...
Utanmayacak bakışlar ver ey Basir!
«««
Her bakış bir nakıştır; sonsuzluğa akan...
Gözlerimi bana yakıştır; hep güzel bakıştır.
«««
“Göz san’atı görüp gönül San’atkâr’ı görmezse;” gerçek körlük buymuş.
Bana gerçekleri görme basireti ver ey Basir!
Bana hayretli, heyecanlı bakışlar ver, her daim.
«««
Bu toprağın, yaprağın bir perde olduğunu görmek...
Perdeleri aralamak...
Sonsuz’un kapısına dayanmak... ne güzel!
«««
“Göz o ki Hakkı göre;
Gayrıya bakan göz değil”miş; görüle, biline, ha!
«««
Ey Basir!
Aynada gözlerimi gördüğümde; Sen’in sonsuz gören olduğunu göreyim.
Ey Sonsuz Sevgili!
Her ân Sen’inle göz göze olmak ne güzel!
«««
Âcizliğimi görüp her ân bana yardım eden “Görücü”m!
Sen’i görmeden yaşadığım bütün zamanlar için Sen’den peşin peşin özürler diliyorum.