Doğrusu kitap imzalatmak isteyen çocukların o coşkun ruh halleri bizi gerçekten şevklendirdi.

Yeni Asya Medya Grubu olarak Can Kardeş yazar ve çizerini, okurlar yalnız bırakmadı. 

Genç okurların aldıkları her ürün, onların geleceğini inşa edecek bilgilerle dolu. İnşallah gençler, geleceğini bu kitap ve dergilerle şekillendirecekler.

VELİLER KİTABA BÜTÇE AYIRMALI

Dikkatimi çeken husus şuydu: Eğer öğrenciler olmasaydı stantlar sinek avlayacaktı. Otobüslerle gelen her sınıf öğrenci, kitaba koşarak istedikleri esere sahip oldu... Merak ettikleri yazarlarla buluşup, sohbet ettiler. Yalnız öğrencilerin “bütçe” konusunda sıkıntıları vardı. Öğrenci velileri çocuklarının fuara gideceklerini bile bile niye üç/beş kuruş kitap parası ceplerine koymaz anlamakta zorlanıyorum. 

Fuar günü, ebeveynler bütçe konusunda çocuklarına karşı cömert olmalı, ketum değil... 

DİNÎ YAYINLAR NEREDE?

Dikkatimi çeken diğer husus da şu: Birçok fuarda manevî eserlerin azlığı… Veya şöyle mi sormalıyım; dinî yayınlar artık raftan mı kaldırılıyor?

Acaba ben mi yanılıyorum, yoksa gerçekten bir çok fuarda artık dinî yayınlar kategorisi kaldırıldı mı?

Hatırlıyorum: 28 Şubat’ta Türkiye’nin içinden geçtiği o sıkıntılı-sancılı dönemlerde Sultanahmet Camii’nin meydanında dinî yayınlar fuarı açılmış ve kitap satışlarında patlama yaşanmıştı.

O dönem dinî yayınlar konusunda insanlar açlık yaşıyordu. Adeta çölde su bulmuş gibi, fuar stantlarına akın etmiş ve çok sayıda yayınevi gerek satışlardan memnun kalmış, gerekse yeni kitapların üretilmesi için de yazarlarını teşvik etmişlerdi.

***

Yine hatırlayın: Cumhuriyetin ilk yıllarında “dinî yayınlar” konusunda yaşanan bir kıtlık söz konusuydu. İslâm dininin kaynaklarının halka ulaştırılması için güya büyük çaba harcandığı söyleniyordu ve ilk iş olarak devrin idarecileri, Kur’ân-ı Türkçeye tercüme ederek tefsir (!) çalışmaları başlatmıştı. 

Cumhuriyetin “aydınlanma” dönemi eserlerinden bir sonraki aşamada Türkçe hadis kitap çalışmaları oldu ve bunlar da piyasada yerini aldı.

Yetmedi: Kurtuluş Savaşı sonrası yani 3 Mart 1922'de Büyük Millet Meclisi’nin üçüncü toplanma yılının açılış konuşmasında, yine devrin idarecisi “Türkçe ezan” konusunu gündeme getirmiş ve “Latin harfleri”nin kabul edilmesi sırasında okul yahut kurslarda Arapça öğretilmesini yasaklanmıştı. Sonrası da geldi; aynı yıl devletin bir “dini” olduğu maddesi, anayasadan çıkarıldı.

Türkiye'de yayıncılık sektörü siyasetle yakından ilgili Türkiye’de…

Yayıncılık faaliyetlerinin uzun bir tarihî olmasına rağmen bugünkü durumu konuşabilmek için özellikle Cumhuriyet dönemi yayıncılığı, darbe dönemi yayıncılığı, ara demokrasi yayıncılığını ve sonraki dönemleri değerlendirmek gerekiyor… Hâlâ varlıklarını koruyan büyük yayınevleri bu dönemden sonra ortaya çıktı diyebiliriz. Bu konu çok su götürür, başka zamana havale edelim dilerseniz.

BİR TAVSİYE

Aslında Fuar sisteminin daha doğrusu yayıncılık sektöründe bugünkü manzara büyük ölçüde devletin tercihinin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Bu noktada devlet düzenleyici tedbirler alalım derken, kısıtlayıcı bir sürece girmiştir.

İkincisi: Yayıncılık piyasasında “tekellerin” oluşması önlenmelidir. Bir kurumun bütün kitap ve üretim zincirine sahip olması engellenmeli Kültür Bakanlığı bu konuda düzenleyici rol oynayabilir.

Üçüncüsü: Yayıncılık sektöründe tekel ve tek sesliliği bozacak yayıncılar, başta Kütüphaneler ve Yayınlar Genel Müdürlüğü ve üniversite kütüphaneleri tarafından desteklenmelidir.

Dördüncüsü: Belediyeler ve diğer kurumlara bağlı kültür merkezlerinde popüler olmayan kitap ve yazarlar desteklenmeli. Çeşitli faaliyetler düzenlenip yazarlar onore edilmeli.

SONUÇ

Eskişehir kitap fuarından çok memnun ayrıldık. 

Özellikle Yeni Asya Neşriyat temsilcisi olan hanım okurların övgüye değer güçlü desteği ve organizeli biçimdeki satış performansını alkışlıyorum.

Kitap sevgisinin ne denli güçlü olduğunu bu fuarda ve bu statta görmüş olduk.