Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde kabul edilen bir kanun teklifiyle 27 Mayıs 1960 darbesinden sonra, ‘Yüksek Adalet Divanı’nın verdiği tüm kararlar hükümsüz hâle getirilecek ve Yassıada’da yargılananlara ya da varislerine tazminat hakkı doğacak.

“Yassıada teklifi” TBMM Başkanı Mustafa Şentop ve 192 milletvekilinin imzasıyla TBMM gündemine gelmişti. Kabul edilen kanuna göre Yassıada yargılamalarından zarar görenlerin zararlarının karşılanması için Cumhurbaşkanı tarafından bir komisyon kurulacak. Elbette bu kararlar ve komisyonlar zulmen şehit edilen merhum Adnan Menderes’i, Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan’ı geri getirmeyecek, ama haksızlık yapanlara bir ders olacak. Bu adım hangi saikle atılmış olursa olsun netice itibarıyla keyfi kararların uzun ömürlü olmadığını bir defa daha göstermiş oldu. Bu adımın ve bu kararın bütün partilerin desteğiyle alınmış olması da ayrıca önemlidir ve dikkat çekicidir.

60 yıl önceyi, yani 27 Mayıs 1960’ı yaşayanlar o günlerde nasıl haksızlıklar yapıldığını hatırlayabilir. Yaşamayanlar ise tahmin edebilir: ‘Yüksek Adalet Divanı’ kurulmuş, görünüşte ‘âdil’ bir yargılama var. Bütün medya ‘muktedir’leri alkışlıyor. Oradaki hâkimler, açıksa “Sizi buraya gönderenler böyle istiyor” benzeri konuşmalar yapıyor. Alınan kararlar güya hukuka uygun...

Bakınız, aradan 60 yıl geçiyor ve o gün orada alınan kararların âdil olmadığına milletin temsilcileri karar veriyor. 

Bu tablodan günümüze de önemli dersler çıkarmak icap eder. “Mahkemeler ‘âdil’ bir şekilde yargılanıyor. Hiç kimse ‘fikir’lerinden dolayı suçlanmıyor. Biz başka pek çok ülkeden daha iyi durumdayız. Adaleti tam sağlıyoruz. Yaş ve kuruyu birlikte yakmıyoruz. En üst mahkemeler de alınan kararları isabetli buluyor vs.” şeklindeki savunmalar acaba değil 60 yıl, 10 yıl sonra geçerli olacak mı?

Kararlarının 60 yıl değil, icabında 600 yıl sonra dahi alkışlanmasını isteyenler tam adaletle hükmetmek durumundadır. Boşuna mı “Âdil olun, adaletle hükmedin, adalet mülkün temelidir” hatırlatması yapılıyor? Türkiye’nin bu noktada ciddî sıkıntıları olduğunu hiç kimse inkâr edemez. 60 yıl değil, 10 yıl bile sürmeyen kararların alındığını ve sonunda bu kararların değiştirildiğine şahit olmuyor muyuz?

27 Mayıs 1960 darbesi sonrasında karar verenler de muhtemelen ‘çok sağlam’ kararlar verdiklerini düşünmüşlerdir. Ama geçen günler onları değil, milleti haklı buldu. Yassıada kararlarının millet nezdinde zaten bir itibarı yoktu. Bu kararlar alındığı gün ya da çok kısa bir zaman sonra millet nezdinde kabul görmemişti. Fakat muktedirler yanlış kararlara sahip çıkmaya ve savunmaya devam etti. Aradan 60 yıl geçtikten sonra bir vesileyle konu gündeme geldi ve milletin temsilcilerinin bulunduğu TBMM o kararları geçersiz saymak suretiyle milleti haklı buldu. 

Bu netice bir bakıma TBMM’nin çalıştırılması halinde millet menfaatine başka pek çok kararların da alınabileceğini hatıra  getirmeli. Meclis ne kadar aktif çalışır ve meseleleri tartışırsa o kadar faydalı neticeler ve kararlar çıkabilir. Bunu yapmayıp TBMM’yi fiilen tatildeymiş gibi ülkeyi idare etmeye çalışmak milletin taleplerine kulak tıkamak anlamına da gelir.

Her meselede olduğu gibi bu meselede de ibret ve ders alanlar kârlı çıkar. Başka maksatla hareket edenler ise 60 yıl geçse de millet nezdinde mahkûm olur vesselâm.