Dünyanın başında yüzlerce dert var ve bu dertler ancak her ülkedeki ‘iyi’lerin bir araya gelip birlik kurmasıyla ve dünyadaki ‘kötü’lere itiraz etmesiyle ortadan kalkabilir.
İyilik yapmak isteyenler dünyadaki başka ‘iyi’lerle bir ve beraber olmadığı anda bu birlikten bir güç ve kuvvetin doğması mümkün değil. Nitekim belki milyonlarca ‘iyilik isteyen’ insan var, ama bir araya gelemedikleri için sayıca daha az olan ‘kötü’lerin sesi daha fazla çıkıyor.
Avrupa kendi arasında ekonomik ve siyasî bir birlik kurmuş ve en azından maddî gelişmesini ve zenginliği yakalamış. Türkiye ise CENTO/Bağdat Paktı örneğinde olduğu gibi bazı birlikler kurma denemeleri yapmış olsa da bunları başarıya ulaştıramamış. Hatırlanacağı üzere CENTO [Central Treaty Organization; Merkezi Antlaşma Teşkilâtı; [önceki adı ile Bağdat Paktı (1955-1959)] Türkiye, İran, Irak, Pakistan ve Birleşik Krallık arasında, Sovyetler Birliği’nin Ortadoğu’da nüfuz kurmasını önlemeye yönelik olarak kurulan bir kuruluştu. Hem içerden hem de dışardan bazı müdahalelerle bu kuruluş 1979 yılında kapanmak durumunda kalmış. Keşke kuruluş maksatlarına göre devam edebilse ve bu günlere gelebilseydi.
Benzer bir kuruluşu Avrupa ülkeleri kendi aralarında kurup bu günlere getirebildi. Türkiye de bu birliğe, yani Avrupa Birliği’ne üye olmak istiyor. Yine hem içerden hem de dışardan akla hayale gelmeyen engellerle karşılaştığımız için bu güne kadar AB üyeliği mümkün olmadı. Türkiye’yi idare edenler Avrupa’daki ‘kötü’leri misal vererek, “Bunlar bizi AB’ye almazlar, oyalıyorlar” diyor. Batı Avrupa ülkelerinin, yöneticilerinin ya da vatandaşlarının Türkiye’nin AB’ye üye olmasını istemediği doğrudur. Ancak Türkiye’nin üye olmasını isteyenler de vardır. Yapılması gereken, “Türkiye’nin dostları”yla ilişkileri geliştirmek ve ‘kötü’lerin itirazlarına kulak tıkamak olmalı.
İnsaflı ve ‘iyi’ Avrupalıların olduğunu gösteren çok misalller var. Bir misal de Hollanda’da düzenlenen protestoda ortaya çıkmış. Haberlere göre Hollanda’nın Lahey şehrinde Avrupa Birliği’nin (AB) mülteci ve göçmen karşıtı politikaları protesto edilmiş. Anti-Faşişt Eylem (AFA) adlı sivil toplum hareketi tarafından organize edilen protestoya, ülkede kamplarda kalan mültecilerle birlikte çok sayıda kişi katılmış. Uluslararası Adalet Divanı (UAD) önünde toplanan göstericiler, “Hiçbir insan kaçak değil”, “Mültecilere kapımız açık” ve “Herkes özgür olana kadar hiç kimse özgür değil” yazılı pankartlar açmışlar. “Dünya herkesin”, “sınırları açın”, “sınıra hayır, ulusalcılığa hayır” ve “sürgünü durdur” sloganları atan göstericiler, Avrupa’daki ‘iyi’leri temsil etmiş olmuyor mu?
Protesto gösterisinde yapılan konuşmada, ülkelerinden savaş sebebiyle kaçan mülteciler ve çocukların, güvenli olmayan ülkelere geri gönderilmesinin insanlık dışı olduğu mesajı da verilmiş ve özellikle çocuklar için bu konuda farklı bir kanun hazırlanması çağrısında bulunulmuş. (AA, 3 Kasım 2018)
Şimdi, bu gösteriyi düzenleyen ve “Herkes özgür olana kadar hiç kimse özgür değil” yazılı pankartlar taşıyanlara kim kem gözle bakabilir? “Herkes özgür olana kadar hiç kimse özgür değil” tesbiti en temel insanî bir gerçek değil mi? Bu tesbit etrafında bir araya gelen insanlara kim ne hakla itiraz edebilir?
“Dünya herkesin” diyen insanlar her ülkede var ve mutlaka bunların sesinin duyulması, duyurulması gerekir. İşte, Türkiye’yi idare edenler bu geniş kitle ile birlik ve beraberlik kurmanın yolunu aramalı. Bu anlayış “Birinci Avrupa” denilen ‘iyi’lerin temsilcileri sayılır. Dünya barışını temin ancak bu yolla mümkün olur vesselâm.