“Bu kadar ‘yol’un yapıldığı yerde ‘yolsuzluk’ olur mu?” Oysa herkes bilir ki ‘iş’ yapılan yerlerde yolsuzluk ve usulsüzlük yapılma ihtimali artar. Araziler, ‘yeşil alan’lar ‘arsa’ olmaya başlıyorsa, adım başı bir ‘kule’ dikiliyorsa devreye ‘rant’ın ve rantiyecilerin girmesi daha kolay olur. 
Bu demek değil ki yolsuzlukları engellemek için ‘iş’ler tatil edilsin. Aslolan, doğru olan ‘yol’ yapıldığı halde ‘yolsuzluk’ yapılmamasıdır. Adil yöneticiler bunun için lâzımdır. 
Yolsuzluk ve usûlsüzlük az ya da çok her devirde olmuştur. Dolasıyıyla yolsuzluk iddialarının sonu da gelmez. Ancak herkesin bildiği gibi bu yöndeki iddialar son yıllarda katlanarak artmıştır. “Hiç yolsuzluk olmadı” diyenlere rastlamak mümkün değil. Sadece, “Eh, başka zamanlarda da oluyordu. Şimdi biraz azalmış olmalı” diyerek kendilerini ikna etmeye çalışanlar var. 
Bu iddialar dolayısıyla geçmişte istifa etmek mecburiyetinde kalan 4 bakanla ilgili tartışmalar seyir değiştirdi. Konu ile ilgili haber şöyle: “TBMM Başkanlığı, 21 Kasım 2014’te Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına yazı göndererek, komisyon tarafından gizli olarak yürütülen soruşturmayla ilgili basın ve yayın organlarınca, (...) soruşturmanın gizliliğini ihlâl edici ve masumiyet karinesini zedeler şekilde yayınlar yapıldığı belirtildi ve ‘soruşturmanın sağlıklı yürütülmesini takiben, soruşturmanın bitim tarihi olan 27 Aralık 2014’e kadar yayın yasağı kararı aldırılması’ istendi.” (Radikal, 25 Kasım 2014)
Haliyle bu yayın yasağı tepki çekti. Elbette aksi ispat edilinceye kadar herkes masumdur. Ama itham edilen kişiler iddiaları tamamıyla reddetmiş değil. Netice itibarıyla 4 bakan bu iddialar dolayısıyla istifa etmiş durumda. En başta iddialar inandırıcı değil idiyse bakanlar niçin istifa etti ya da ettirildi? Böyle ağır ithamlar karşısında susmak mümkün mü? 
İktidara yakın bir isim de yayın yasağına itiraz edip şöyle yazmış: “Haklarında yolsuzluk iddiası bulunan 4 bakan için konulan yayın yasağı açık ve büyük bir siyasî hatadır. Yolsuzluk gibi kritik ve tartışmalı bir konuda, üstelik yargı üzerindeki siyasî baskı mevcut çatışma koşullarında tüm çıplaklığıyla ortadayken, alınan böyle bir karar, siyasî iktidarla bağlantılı olarak, yolsuzlukların üzerini örtme arayışı olarak değerlendirilir. Bakanların itibarlarını korumak bir yere kadar anlaşılır bir durumdur. Ancak kamuoyunun bilgi alma hakkı, soruşturmaların bu hak etrafında etkili olabileceği gerçeği her halde çok daha önemlidir.” (Ali Bayramoğlu, Yeni Şafak, 28 Kasım 2014)
“Konulan yayın yasağı açık ve büyük bir siyasî hatadır” tesbitinden daha dikkat çekici olan, “Üstelik yargı üzerindeki siyasî baskı mevcut çatışma koşullarında tüm çıplaklığıyla ortadayken” şeklinde olanıdır. Yargı üzerindeki baskı “tüm çıplaklığıyla ortada” ise başka söze gerek var mı?
Ortada ciddî iddialar var ve bu iddialar ‘göz boyama’ metoduyla unutturulmak isteniyor. Ancak ‘iç bünyeden’ gelen itirazlar da çoğaldığına göre boya ve cilâ tutmayacak... “Sanal âlem”deki bazı yorumcular bu tartışmaların iktidar cenahında bir ‘iç temizliğe’ sebep olacağını düşünüyor. Belki mümkündür, ama iddiları inkâr ederek bu yapılabilir mi?
Yolsuzluk ve usûlsüzlükler inkâr edilerek bir yere varılamaz. Kabul etmek gerekir ki, yol yapanlar da yolsuzluk yapabilir... Keşke yapmasalar, ama...