Kocatepe’de düzenlenen ilk “Bediüzzaman Mevlidi” 1990’da gerçekleştirilmişti. 1991 hariç 2000 yılına kadar her yıl tekrarlanan bu mevlidler, 2001’den 2014’e kadar ne yazık ki yapılamamıştı. Ankara, Van, Şanlıurfa ve Isparta başta olmak düzenlenen mevlidler büyük kaynaşma ve muhabbetlere sebep oluyordu. Buna rağmen mevlidlerden rahatsız olup bu kaynaşmayı sabote etmek isteyenler de her zaman oldu. Çeşitli isimler altında mevlide katılan bazı gruplar, mevlidleri yasaklamak isteyenlerce bahane edildi. Bilhassa 1997’deki “28 Şubat süreci” bu noktada dikkat çekicidir. 

“Kocatepe Mevlidleri” denildiğinde büyük bir mağduriyeti de hatırlamak lâzım. Şöyle ki, 10 Ekim 1999 tarihinde düzenlenen “Bediüzzaman Mevlidi” sonrası, medya mensuplarının soruları üzerine açıklama yapan gazetemiz imtiyaz sahibi Mehmet Kutlular, sırf “Deprem İlâhî ikazdır” dediği için “2 yıl 1 gün” hapis cezasına çarptırılmıştı. Bununla kalsa iyi, tam 276 gün Kırıkkale / Vize Cezaevinde tutuklu kalmış, sonrasında kanunlarda yapılan bazı müsbet değişiklikler sonrasında “erken” tahliye edilmişti.
Tabii ki Kocatepe Mevlidi sonrasında deprem konusunda soru sorulması da tesadüf değildi. Çünkü Türkiye, 17 Ağustos 1999 “Marmara Depremi” ile sarsılmış, bu mesele herkesin tartıştığı konu olmuştu. Bu sebeple, 10 Ekim 1999 tarihindeki mevlidde, Risale-i Nur eserlerinden derlenerek hazırlanan “İlahi İkaz Deprem” adlı bir broşür dağıtılmıştı. Broşürde, depremlerin meydana gelmesinin tesadüf olmadığı anlatılıyordu. Depremlerin tesadüflerle değil de, “Allah’ın izni ve ikazı” olarak yorumlanması “bazı tepe”lerde oturanları rahatsız etmişti.
19 Ekim 2014 Pazar günkü mevlid, 14 yıl aradan sonra düzenlenen mevlid olması bakımından “yeni”ydi. Ancak mevlidde ortaya çıkan muhabbet, kaynaşma ve kardeşlik mesajı yeni değildi. Türkiye’nin her yerinden gelen Risale-i Nur Talebeleri “Biz muhabbet fedaileriyiz. Husumete vaktimiz yok” tesbitine imza attı. İnşaallah orada ortaya çıkan tablo umumi ve fiili bir dua yerine geçer ve muhabbet dalgaları her yanımızı doldurur.
On binlerce kişinin katıldığı mevlidde ortaya konulan tablo hakikaten benzersizdi. Herkes birbirini muhabbetle kucaklıyor, dualarla uğurluyordu. Daha önceki mevlidlerin çoğuna katılmak nasip olmuştu. Pazar günkü mevlidde de gerek daha önceden tanıştığımız dostları gördük ve gerekse de Türkiye’nin her yerinden gelen yüzlerce yeni kişiyle tanıştık. Tamamının hayırlı dualarını almış olmak bizi hakikaten şevklendirdi. Her zaman ifade etmeye çalıştığımız gibi, bizi tanıyan ve tanımayanların hayırlı dualarını alabildiğimiz için buralardayız. İnşaallah bu dualardan mahrum kalmayız, en büyük duamız budur.
Bu vesile ile bir iki noktaya daha dikkat çekmek arzu ederiz: Aralık 2013’te bir vesile ile Ankara’ya ve Kocatepe Camii’ne gitmiştik. O gün cami kütüphanesinde Risale-i Nur eserlerinden bazı kitaplar yer alıyordu. ‘Sanal âlem’de bu fotoğrafları paylaşmış ve sebep olanları tebrik etmiştik. Pazar günü erken saatte Diyanet’in bastırdığı “İşârâtü’l-İ’câz”ı görme arzusuyla camiyi dolaştık. Ancak cemaatin istifade edebileceği raflarda, kitaplıklarda (daha önce var olan) Risale-i Nur eserlerini göremedik. Sebebi ne ola?
Kocatepe Camii büyük olmakla birlikte, kalabalık cemaat bilhassa lavabo ihtiyacını karşılama noktasında büyük zorluk yaşadı. Bu sıkıntıyı sona erdirebilecek bir tedbir ve çare yok mu?
Mevlidin düzenlenmesinde emeği geçenlere ve iştirak edenlere, edemedikleri halde manen kendiri orada bilen ve dualarıyla katılanlara binlerce teşekkür. İnşaallah bu dualar sadece Türkiye’nin değil, İslâm âleminin sıkıntılarını da sona erdirecek. Allah’a binlerce şükür ve dua ediyoruz.