“Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” 9 Temmuz 2018’de yürürlüğe girdi. Sistemin ilk günü bir gazetedeki haber şöyleydi: “Kaos üreten sistem bitti. Siyasî, sosyal ve ekonomik kaoslar nedeniyle ülkemize büyük bedeller ödeten sistemi geride bırakıyoruz. Yeni sistemle, demokrasi arayışındaki denemelerimizin çok ötesinde yeni bir yönetim modeline geçiyoruz. Türkiye’ye şahlanma sözü veriyorum. Türkiye her alanda daha da ileriye gidecek. Çok daha büyük işlere imza atacağız. Vatandaşlarımızın tamamı her türlü hak ve özgürlüklerden yararlanacak. Ötekileştirme olmayacak.” (Sabah, 10 Temmuz 2018)

Bir başka gazetenin manşetindeki haberde de şu müjde vardı: “Dün Ankara’da siyasî tarihimizi değiştirecek büyük bir gün yaşandı. Türkiye başkanlık sistemine geçti. Selçuklu ve Osmanlı’dan sonra yeni yükseliş dönemi başladı.” (Yeni Şafak, 10 Temmuz 2018)

Bu noktada yazılanlar, millete verilen sözler, vaadler tarihteki yerini aldı. Peki, aradan iki yıl geçtikten sonra bu haberleri, bu beyanları, bu vaadleri okuyanlar ne der? Bu sözlerin sahipleri dahil bu vaadlerin yerine getirildiğini söyleyebilir mi?

Çok basit, ama bir bakıma önemli bir nokta daha var: Yeni sistemin resmî adı “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” olduğu halde bir kısım medya ısrarla “Başkanlık sistemi” demeye devam ediyor. Aynı şekilde resmî yazışmalarda ‘cumhurbaşkanı geldi, cumhurbaşkanı gitti’ denildiği halde bazı gazeteler ‘başkan konuştu, başkan şöyle dedi’ şeklinde haberlere yer veriyorlar. Hiç önemli değil, ama aynı zamanda çok önemli...

İktidar daha etkin ve hızlı kararlar alındığını söylese de işlerin daha iyi gittiğini kim söyleyebilir? Anayasa ve İdare Hukukçusu Prof. Dr. Kemal Gözler, konu hakkında yazdığı “Bir Buçuk Yıllık Bir Bilânço”da şöyle demiş: “Hatırlanacaktır: Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemi, bu sistemin, parlamenter hükûmet sistemine nazaran daha hızlı, daha etkili, daha istikrarlı bir hükûmet sistemi olduğu iddiasıyla Türkiye’ye getirildi. Bu sistemin taraftarlarına göre, Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçilince, kararlar bir kişi tarafından alınacağı için, daha rasyonel, daha etkili ve daha hızlı bir şekilde alınacaktı. Koalisyon hükûmetleri de olmadığı için daha istikrarlı bir şekilde ülke yönetilecekti. Peki öyle mi oldu? Hayır. Hatta tam tersine. Sistem hiç de rasyonel işlemiyor. Sistemde daha ilk günden itibaren pek çok fahiş hukukî hatalar yapıldı. Sistem hiç de istikrarlı değil. Sistemde çıkan Cumhurbaşkanlığı kararnameleri hemen arkasından tekrar değiştiriliyor, tekrar tekrar düzeltiliyor. Daha da önemlisi sistem hiç de iddia edildiği gibi hızlı bir şekilde çalışmıyor. Cumhurbaşkanı, çıkarması gereken kararları, bunlar için öngörülen süreler içinde çıkaramıyor. Kararların çıkmasında gecikme yaşanıyor. Hatta hiç çıkarılmayan kararlar var.” (www.anayasa.gen.tr/cbhs-bilanco.htm)

Altınbaş Üniversitesi Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Ahmet Kasım Han ise vaatler arasında bulunan “koalisyonlara son” söyleminin sistemin iki yıllık uygulaması içinde doğru çıkmadığını söyleyerek, “Bu sistem koalisyonlara engel oldu mu? Olmadı. Daha önce seçimden sonra koalisyon kuruluyordu, bugün seçimden önce kuruluyor” demiş.

“Yeni sistem”in iyilikler getirmediği ve tıkandığı, yakın zamanda sistemi getirenlerce de itiraf edilirse şaşmamak gerek.