İngiltere, aslında AB’ye baştan beri mesafeliydi. Euro’ya geçmeyip, ‘sterlin’de kalmaları, aslında İngiltere’nin AB ile olan iplerinin çok da sıkı olmadığını ortaya koyuyordu.

Büyük Britanya seçmeni, sandık başına giderek, ülkeleri hakkında kritik bir karar verdi. Artık Birleşik Krallık, Avrupa’nın geleceğinde rol oynama hakkından vazgeçti, bakalım başta ekonomi olmak üzere, ülkeleri bu karardan nasıl etkilenecek? Ülkelerinin geniş bir vizyon kaybettiği muhakkak, acaba bu durum İngiltere’nin içe kapanmasına yol açacak mı?

İngilizlerin AB karşıtı bir noktaya gelmelerinde birçok faktörün rolü var. Ama bunların en başında, ekonomik sebeplerle birlikte göç sorunu geliyor.

IMF ve dünyanın önde gelen iktisatçıları, AB’den ayrılması yani “Brexit” durumunda, İngiltere ekonomisinin, ciddî manada olumsuz bir tabloyla yüz yüze geleceği uyarısında bulundular. 

Referandum da Brexit taraftarları, referandum öncesinde Türkiye ve Türkler hakkında olumsuz bir kampanya yürüttüler. AB’den ayrılma (Brexit) kampanyalarındaki en etkin propaganda, gerçekle alâkası olmadığı halde, Türkiye AB’ye giriyor üzerinden yaptıkları kara propaganda idi. Yani aslında şu anda Avrupa’da Türkiye karşıtlığı moda ve kullananlara yüksek prim getiriyor. 

Büyük Britanya seçmeni, oy oranlarından da anlaşılacağı üzere, AB konusunda tam olarak ikiye bölünmüş durumda. İngiltere kamuoyu, Türkiye’nin aksine, kamplaşma ve toplumun herhangi bir konuda ikiye bölünmesinden hortlaktan korkar gibi korkuyor. Türkiye’de ise, bölünme ve kamplaşma, siyasî partilerin beslendiği ana kaynak durumunda. 

“Another Day in Paradise” adlı şarkısıyla, bütün dünyada tanınan bir sanatçı olan, Phil Collins, Times’da yazdığı bir makalede, bu bölünmüşlüğü, “İngiltere hiçbir zaman bu kadar bölünmemişti” sözleriyle tanımlıyor. Collins, yaklaşık üç aydır süren referandum kampanyalarında ülkede; yaş, bölge, sınıf ve eğitim temelinde ortaya çıkan fay hatlarının, ülkeyi bir korku tüneline soktuğunu ifade ediyor. Collins, jenerasyonlar bazında bölündüklerini, 35 yaşından genç insanların üçte ikisinin AB’de kalmak istediğini, buna karşılık 55 yaş üzerinde olanların yine üçte ikisinin AB’den ayrılmak istediğini bildiriyor. Philips eğitim ve sınıf bazında bölündüklerini, uzmanlık gerektiren mesleğe sahip olanların yine üçte ikisinin kalmak, vasıfsız işçilerin yine üçte iki oranında ayrılmak istediğini ifade ediyor. Collins ayrıca, üniversite mezunlarının % 70 oranıyla AB’de kalmak istediğini, üniversite mezunu olmayanların yine yaklaşık bu oranlarda AB’de kalmak istemediğini ortaya koyuyor.

Türkiye, on yıllar geçmesine rağmen hâlâ AB’ye vagon bile olamamışken, AB’nin üç büyük lokomotifinden biri olan İngiltere AB’den ayrılıyor. Bu ayrılış AB’nin dağılması yönünde genel bir eğilimi tetikleyecek mi? Bunu da zaman gösterecek.