Yine kanatlandı gökyüzü, kanatlandı bulutlar. Bir bahar gelip kurtardı ufukları. Hasretten iki büklüm kalpleri getirdi sonra. Ötelere kanat açan, altın iklimlerde pervaz eden, Cibril soluklarında mevhibeler kuşanan ruhları uyandırdı.

Ramazan enginliğiyle yakaladı bizi. Ruhlarımızı kendine celbetti. Öyle bir meftun etti ki, çektiğimiz bütün sıkıntılara O'nun cemalinin hatırı için katlandık. Bütün musîbetlere mütehammil kılındık. Gözlerimizin yaşını Ramazan sildi, kalbimizin tekessürünü giderdi. Gönüllerimize inşirah ve ferec verdi, bizi ışıttı, aydınlattı, ısıttı. “Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler” dedik. “Kahrın da hoş, lütfun da hoş” dedik. Sıkıntılar hafifledi, musîbetler küçüldü. Rabbin yolunda başımıza gelene rıza ve tahammül yönümüz genişledi. Hakta sabır, sebat ve metanet tarafımız kuvvetlendi.

Razı olduk rızayla karşılanacak ne varsa. Kemerbeste-i ubudiyet içerisinde boyun eğdik, diz çöktük Hakk'ın ve verdiklerinin karşısında. Feragât ve fedakârlığın şahikasında bulunabilme adına, diğergâmlığın ufuk noktasını yakalayabilme adına ne varsa, hepsine kapı araladık Ramazanın vüsûlüyle. Ramazan ufkumuzda tulu’ ederken, biz de tüllenmiş şafağımızla karşıladık onu. Razı olduk her bir haline, ameline.. Bizi değiştiriciliğine, donatıcılığına, büyüleyiciliğine…

Damıtılmış bir rüya gibi Ramazan. İçinde en saf duyguları barındıran, en mûtenâ hissiyâtı terennüm eden, yenilenen, yenileyen bir anafor gibi..

Ona razı olmak, rızadâde olmak, içinde milyonlarca kelebeğin birden uçuşu demek. Bütün güzelliklerin umuda, umudun ötelere, öteler ötesine dönüşmesi, evrilmesi demek. “Rabbim razı ol” diyebilmek her zerreye. 

Rızaya, kanaate, mutmainliğe merhaba!