Apaydın, "Bana mesela tesettüre girdikten sonra bir iş geldi. 'Tesettürlü bir kız için yazılmış' dediler. Baktım giriş sahnemde abimi oynayan oyuncu arkadaşıma sarılıyorum. Dedim ki 'Böyle bir şey olamaz!' Algı olarak abim de, gerçek hayatta değil. İnancım gereği ona sarılabilmem mümkün değil" ifadelerini kullandı.

Hürriyet'ten Ayşe Arman'ın sorularını cevaplayan (28 Ağustos 2016) Büşra Apaydın'ın açıklamalarından bazı bölümler şöyle:

Biz seni 8 yaşında oyunculuğa başlayan, ‘Kurtlar Vadisi’, ‘Muhteşem Yüzyıl’ gibi dizilerde yer alan, bir süre önce de tesettüre giren oyuncu olarak tanıyoruz. Böyle tanınmak seni rahatsız ediyor mu?

-Hayır, hiç etmiyor! Kapandığım için çok mutluyum, herkesin bilmesinde de bir sakınca yok...

Tesettüre girmiş olman oyunculuğunu etkiledi mi?

-Dengede tutmaya çalışıyorum. Benim daha önce de belirli kurallarım vardı. Her teklifi, her projeyi kabul eden bir oyuncu değildim. Şimdi tabii bir de tesettür sorumluluğu girdi. Ama pişman değilim. Hür irademle verdiğim bir karar. Belki de hayatımda verdiğim en anlamlı karar. Oyunculuk bambaşka bir aşk benim için, o ayrı. Ama bir de şöyle bir hakikat var; fani olan şeyler var, baki olan şeyler var. Evet ben oyuncuyum, harika bir duygu, insanlar sokağa çıktığımda beni tanıyor. Yaşıtlarım yerimde olmak istiyor. Allah için kazancım da iyi. 23 yaşında pek az gencin yapabileceği yatırımları yaptım. Ama işte para, şöhret ve bu yaşadığımız dünya içimdeki maneviyatı dolduramadı. Bir şeyler hep eksik kaldı. O yüzden de böyle bir karar aldım. Başörtümle ben sanki tamamlandım, çok da memnunum aldığım karardan...

Mağdur olduğuna dair haberler çıktı. Onlar nedir? İş bulamıyormuşsun filan...

-Uydurma onlar! Tekliflerde ne artma oldu ne de azalma... Koskoca röportajdan bir cümleyi alıyorlar, cümlemin de yarısını bölerek yalan yanlış haber yapıyorlar. Zaten “Mağdur oldun mu” sorusunu, kapandıktan hemen sonra sordular. O kadar yeniydi ki, mağdur olmaya vakit yoktu. İlgi çeksin diye öyle bir başlık attılar...

Bir de tam tersi, “Nemalanmak için kapandı!” diyenler var...

-O da ayrı bir komedi! Öyle bir şey de yok. Herkes istediğini düşünebilir. Ama benimle tanışıp da samimiyetimden şüphe duyan bugüne kadar olmadı.

Peki zorlanmadın mı bu kararı verirken?

- Bir gecede “Kapanacağım!” kararını vermedim ki... İki-üç yıldır zaten sürekli düşünüyordum. Bu bir süreç, bir yolculuk. Bardak doluyor, doluyor. Son damla zor değil yani. Zaten o zamana kadar günlerce, gecelerce düşünmüşsün, tartmışsın...

Ailen? Ailenin tepkisi ne oldu?

- Endişelendiler benim için. Şaşırdılar da. Erken geldi bu karar onlara. Ama tabii saygı duyuyorlar. Ailemin korkusu çevrenin tepkisiydi. Beni ne kadar hırpalar insanlar? Hırpalarlar mı? Ne kadar üzerler? Tüm bunlardan benim psikolojim ne kadar etkilenir? Bense “Korkmayın! Ben hazırım!” dedim. Yapı olarak da zaten mücadeleci bir insanım. Sonuçta, benim kararım, benim hayatım. Ben nasıl ki insanların hayatlarına, kararlarına saygı duyuyorsam, onlar da benim hayatıma ve kararlarıma saygılı olmak zorundalar.

Ailen dindar mı?

-Sorunuzu anladım. Ailenden mi etkilendin? Hayır, Benim ailem dinsiz değil ama aşırı muhafazakâr da değil. Annemin başı açık.

Bir gün açılmaya karar verir misin peki?

-Şu andaki fikrim, yapmam gibi. Ama büyük konuşmayı sevmem.

Ne kadar okudun bu konuda?

-Çok derin bir din bilgim yok, bunu soruyorsanız. Ama içinde tanımlayamadığım maneviyata karşı yönelme var. Huzur buluyorum, kendimi buluyorum. Fakat bütün din kitaplarını devirdim, din âlimlerini okudum diyemem. Ama tesettüre girdikten sonra özellikle tasavvuf konularına daha çok yöneldim. O alanda okuyorum.

Örnek aldığın insanlar oldu mu? Açıkken kapanan, daha fazla huzur bulan ya da sana yol gösteren...

-Hayır, etkilendiğim birileri olmadı. Arkadaş ortamımda sadece bir tesettürlü arkadaşım vardı. Onunla da çok sık görüşemiyorduk. Ablam benden bir süre önce tesettüre girdi. Ama o da Mersin’de yaşıyor, ablamdan etkilendim durumu da yok. Tamamen maneviyatım ağır bastı.

Anne-baba neci?

-Annem çalışmıyor. Babam metrobüs şoförü.

Eğitim?

-Maalesef yarım kaldı. İki üniversitemi de dondurmak zorunda kaldım. Önce İstanbul Üniversitesi İşletme’yi kazandım. Dershaneye filan gitmeden kazandım. 2 sene de idare ettim. Ama hep çok aktif bir oyuncuyum, genellikle 2-3 projeyi bir arada götürüyordum. Üniversite 3 ve 4’ü yoğunluktan okuyamadım, dondurdum. Sonra dedim ki: “Bari açıktan kendimi geliştireyim!” Eskişehir Anadolu’da 4 senelik sosyolojiyi kazandım. O da yarıda kaldı. Bir gün dönüp, iki bölümü de bitireceğim.

İnancının bütün gerekliliklerini yerine getiriyor musun?

-Sonuçta ben İslam âlimi değilim, öğrendiğim kadarını uygulamaya çalışıyorum. Ama beş vakit namazımı kılıyorum. 3 senedir düzenli kılıyorum. Namazın, tesettüre girmemde çok büyük etkisi oldu. Yukarı ile birebir temasta olduğun için daha çok yakınlaşıyorsun.

Oruç?

-Tabii ki tutuyorum.

Seninki bir başkaldırı mı yoksa... Ben şöyle bir hisse kapıldım; Ailen senin için iyi bir şey yapmış. Sana küçük yaşta bir gelecek sunmuş. 8 yaşından 23 yaşına kadar deli gibi çalışmışsın, ailene faydan olmuş, kendine güvenin de gelmiş, ama bir anlamıyla, senin hayatın da çalınmış. Pek çok kararını ailenle almışsın. Ama bu kapanma kararı, kendi başına verdiğin bir karar. Bana bir tür başkaldırı gibi de geldi. Ailene, çevrene, tüm dünyaya...

-Doğru teşhis! Belki de özgürleşmek istedim. Ben de kapanarak özgürleştim. Çelişki var gibi duruyor ama benim açımdan yok...

Peki seçtiğin yol, oyunculuk açısından sana kısıtlama getirmez mi?

-Tabii ki getirir.