Bazen bir şey olur ki hayatınız sadece onun etrafında şekillenir. “Ben yapamam çünkü ben…., ben gelemem çünkü ben…., ben, ben, ben” Hayatınızı adeta bir kek kalıbına koyarsınız. Çünkü o kalıp sizi şekillendirecek bir âlettir. O kalıp bu hayatta karşınıza çıkan zorluklardır. Zorlukları ancak imanımız ile aşabiliriz. İmanımızın bizi daha güçlü yaptığını insan yaşadıkça öğreniyormuş. 

Elinde bir metre kumaşı vardı. Bu kumaştan kızı Meryem’e elbise dikecekti. Fakat Meryem oldukça kiloluydu. Bu hali ile bu kumaş’tan Meryem’e elbise dikmesi mümkün değildi. Fakat Meryem bu kumaşı çok sevmiş ve ille de o kumaştan elbise istiyordu.

 Annesi kumaşı masaya serdi ve düşünmeye başladı. Kızının çok sevdiği buz kraliçesini nasıl yapacaktı?

Kumaş yetmeyeceğine göre kızı ona yetmeliydi. Bu fikir birden aklına gelmişti ve kızından iki ay süre istedi. İki ay sonra elbisesine kavuşacaktı, ama onun dediklerini yapması gerekiyordu. Annesi ona önce bir diyet listesi hazırladı, ama kızının haberi yoktu. Sağlıklı kraliçe yemekleri olarak sundu kızına gülümseyen brokolileri.  

Her gün sabah bir saat yürüyorlardı. Kraliçenin şatosuna ulaşmaya çalışıyorlardı. Kız önce çok sevdiği tabletten ayrıldı ve kâinatı tanıdı, çok sevdiği hamburgeri bıraktı ve gülümseyen kraliçe yemekleriyle tanıştı. İlk ayda beş, ikinci ayın son haftasına girmeden ilk ayla birlikte tam dokuz kilo vermişti. Son hafta annesi sözünü yerine getirmek için kızı uyuduktan sonra elbiseyi dikmeye başladı.

İki ay bittiğinde kızı kıyafetine kavuştu, annesi ise ona inanan kızına inandığı için çok mutluydu. Hem kızı zayıflamış ve sağlığına kavuşmuştu .

Biz elimizden geleni yapınca zaten Allah hep yanımızda oluyordu. İnanmak bizi ayakta tutuyor. Çünkü o her şeye rağmen inandı. Bir metrelik kumaştan kızına bir elbise dikti.