(Dünden devam)

Nuran Çalışkan cevaplamaya devam ediyor:

SORU: O günlerde gerek ailevî gerekse dava bağı itibariyle hasbelkader tanıdığınız ve Nur davasında azami gayret gösteren kahraman ağabey ve ablalarımızla ilgili şahit olduğunuz bilhassa nelerin kayda geçmesini ve unutulmamasını istersiniz? Bu çerçevede bilhassa ailece görüştüğünüz Ali Demirel ağabey ve diğer ağabeyler hakkında neler söylemek istersiniz.

CEVAP: Ali Demirel (Nurdan Demirel ablanın babası) abilerle tanışmamız, annemin İstanbul’a geldiği 16 yaşları civarındadır. Şule Yüksel ablayla tanışmaları da o yıllardadır.

Her ne kadar merhum babam maddeten dünyada olmasa da; şahs-ı manevî sırrıyla onun güzel arkadaşlarını tanımak ve onların bir nebze de olsa güzel derslerinden istifade etmek nasip oldu.

KUTLULAR ABİ SERT AMCAYDI, YASTIK KAVGASI YAPARDIK

Çocukluğumda, o zaman hayatta olan ağabeylerden çoğuyla bazı hatıralarım oldu. Tabi onlardan bahsetmek böyle kısa bir yazıya sığdırılmaz. Tahirî abi, Polat abi, Zübeyir abi, Bekir abi, Birinci abi... Cümlesine Allah rahmet etsin, her biri birer yıldız idi. Aynı zamanda benim amcalarımdı.

Birinci abi akrabamız olduğundan, ona “Mehmet dayı” derdim. Kutlular abi sert amcaydı, yastık kavgası yapardık. Allah onlardan ebediyen razı olsun. Hiç birinin hakkını ödeyemem. Hiçbir Nur Talebesinin hakkı ödenmez. Onların mükâfatı Allah katında inşaallah.

Mehmet Birinci Ağabeyin Mektubu. Birinci Ağabey akrabamız olduğundan, ona “Mehmet Dayı” derdim.

“İSTANBUL’U HANIMLAR FETHEDECEK”

Hatırladığım hatıralardan bazı misaller:

•Zübeyir Ağabey: Çemberlitaş’taki Bekir Berk Ağabeyin kaldığı dershane temizleniyordu. Annem ve pek çok ablalar vardı. Bir ara Zübeyir Ağabey kapıya geldiler. Şükran teyze (Demirel) onu tanıyıp içeri davet etmişti. Girdiler, cam kenarındaki koltuğa oturdular. Benimle ilgilendiler (ben o zaman 5 yaş civarındaydım). Ablaları çok tebrik ettiler. Ve “İstanbul’u hanımlar fethedecekler” dediğini hatırlıyorum...

TAHİRÎ AĞABEYİ ÜSTADA BENZETİRDİM

•Tahirî Mutlu Ağabey: Eskişehir’e Mehmet (Çalışkan) dedemlere Bayram Yüksel (Halamın Beyi) Ağabey ile geldiğinde hatırlıyorum. Kapıda görünce, “Aaa Üstad gelmiş” diye seslenmişim. Üstada benzetirdim. Bize cübbesinin dirseğini öptürürdü. Daha sonra Nurtaşı’nı (medreseyi) ablalar temizlemeye gitmişlerdi. Ablalara çok dua etmişti.

BEKİR AĞABEY HER ÇİLEKTE BESMELE ÇEKİYORDU

•Bekir Ağabey ve Tahirî Mutlu Ağabey Kirazlı Mescitteki dershanede idiler. Hakkı (Morgül) dedemle gitmiştik. Fırıncı Ağabey İnegöl’den kasayla çilek getirmişti. Bekir Ağabey her bir çilek tanesini yerken besmele çekiyordu, dikkatimi çekmiş, unutmadım.

•Bekir Ağabey sık sık telefon eder, telefonda bana vecize okuturdu, marşlarla çok coştururdu. O başlardı, biz devamını getirirdik.

•Birinci Ağabey her akşam o günkü şartlarda Beyazıt’tan Halıcıoğlu’na gelir bana ders verirdi. Tabii bu dersler sadece Matematik, Türkçe değildi. Ahirete iman ve namaz ve tesettür gibi dersler de var idi..

•Mesela ilk öğrendiğim vecizelerden bir kaçı..

“...En az yara alanlar siperinde sebat edenlerdir...”

“Her söylediğin doğru olmalı, ama her doğruyu her yerde söylemek doğru değil..” 

“BENİM ÜSTADIM HEDİYE KABUL ETMEZDİ”

•Bir de bana, babam olmadığı için herkes hediye vermek istiyordu. Abiler bana, “Benim Üstadım hediye kabul etmezdi, ben de onun talebesi olduğumdan alamam” dememi öğretmişlerdi.

•Birinci Ağabey bana güzel bir hatıra defteri almış, ilk sayfasına kendisi yazmıştı. Daha sonra pek çok abiler Risale-i Nur’dan vecize yazdılar, fakat isimlerini yazmıyorlardı. Şimdi ilgimi çeken şey; nasıl bir ihlâstı ki, isimlerini yazmamışlar. Sadece Üstadımızın ismini yazıyorlardı.

Abiler beni okula göndermeme kararı almışlardı, daha sonra gönderdiler. 8 yaşımda ilkokula 4. Sınıftan başladım. Bebekliğimden beri başörtüsü konusunda çok hassasiyetli davranırlardı. İstanbul’da düzgün başörtülü çocuk yoktu, hatta büyükler bile azdı.

O zamanlar hanım dersi hatırladığım ilk ders Fındıkzade’de Kasım abilerin evinde olurdu, küçük bir odada 5, 6 kişi. Ben daha ziyade çocuk olduğum için erkek derslerinde de bulunurdum Hakkı dedem ve Haydar dayım (Mehmet dedem ve Sadik amcam Eskişehir’de bulunurlardı) yanlarında götürürlerdi. O zaman abiler de, ablalar da çok ciddi hizmet ederlerdi. Turfanda gibi belki benim gözümde ilk oldukları için hizmetleri çok ehemmiyetli idi. O zamanki fedakârlıkları anlatmakla bitiremeyiz. Bunun yanı sıra şimdiki gençlerden de çok ümitliyim. İnşaallah Risale-i Nur’a ciddi muhatap olup Üstadımızın geleceğe dönük muhatap olduğu gençlerden olurlar.

YENİ ASYA FEVKALÂDE YAYINLARA ÖNCÜLÜK ETTİ

SORU: Nur Çocuklarından olan Nurdan Demirel başta olmak üzere NUR ÇOCUKLAR kitabındaki (varsa tanıdığınız) diğer çocuklarla alâkalı intibalarınızı kısaca yazar mısınız?

CEVAP: Kitapta bulunan arkadaşlarla o zamanlar irtibatımız vardı. Bazı kardeşlerle hâla var. İstanbul’da ve değişik illerde hanımlara yönelik konferanslar olurdu. Bizler vecize ve şiir okurduk. Bazı ablalar konferans verirdi. Mümine Güneş gibi..

Abiler bize tembihlerdi. “Maşaallah demezlerse siz içinizden söyleyin” derlerdi.

İttihad Gazetesi’nin ilk çıktığı zamanları, Polat abiyi hatırlıyorum.. Daha sonra Yeni Asya gazetesi fevkalade güzel yayınlara öncülük etti.

NUR ÇOCUKLAR’IN HİZMETİ HÂLA DEVAM EDİYOR

Yeni Asya gazetesi fevkalade güzel yayınlara öncülük etti. Bunların ilklerinden olan NUR ÇOCUKLAR kitabının yapmış olduğu hizmet, günümüzde de hâla tesirini gösteriyor. Allah onlardan ve iman hizmetindeki cümle kardeşlerimizden razı olsun.

O zamanlarda “Nur çocuklar” ile yapılan röportajlar ilk defa gazetede çıkıp sonra kitap olarak yayınlandı. Bizim evde NUR ÇOCUKLAR kitabının kapağı levha olarak asılıydı. Evimizde yapılan resmî bir taharride görevliler onu da almışlardı. Sonra geri verdiler. Bir ara kitap piyasada var mı diye araştırırken Toronto kütüphanesinde Nurculukla ilgili bölümde olduğunu öğrenmiştim. Şimdi baktım bulamadım.

Nur çocuklar kitabındaki diğer kardeşlerimizle de irtibatımız seyrekte olsa devam ediyor. Bilhassa İstanbul’da bulunanlarla, Nur çocuklardaki şiirlerde adı geçen, Nurdan Demirel (Usta) abla gibi ablalarla da zaman zaman irtibatımız oluyor. Bizim zamanımızda irtibat mektuplarla olurdu. Nurdan abla çok örnek aldığım biriydi, onun bana yazdığı mektuplar var.

SORU: O yılların sembol isimlerinden geniş İslamî dairede Hatice Babacan ve Şule Yüksel Şenler ile, Nur davasında Zeynep Münteha Polat için neler söylemek istersiniz?

CEVAP: Zeynep Münteha Polat ablayla Ankara’da öğrenciyken tanışmıştık. Daha sonra Eskişehir’de bulundular. Risale-i Nur’dan ders yaparken başka bir kardeşe okuturdu. İzah ettiğimiz kısım Risale-i Nur’dan zannedilmesin diye hassasiyet gösterdiğini hatırlıyorum.

Hatice Babacan ablayı şahsen gördüğümü hatırlayamadım. Fakat onun başörtüsü mücadelesinden abiler bahsederdi. Bize örnek gösterirlerdi. Şimdilerde Üsküdar Doğancılarda yaşadığını duydum.

Bir gün annem ve rahmetli anneannem Şahide anne (Yüksel) ile Üsküdar tarafına derse gitmişler. Rahmetli Şahide Teyze vapurda boş durmayalım, Risale okuyalım demiş. Anneannem hep anlatırdı. Annemler, Şule Yüksel ablayla uzun süre çok beraber olmuşlar..

ROPÖRTAJ: MİKAİL YAPRAK

(Devam edecek)