Bu noktalardan hareketle bir bütünlük içinde olmuş, bir çok unsuru da birlikte kapsamıştır. Din, devlet, toplum, ülke menfaatleri ve insana yönelik faydalı mülâhazalarla beslenmiş bir yapıdadır. Adına ‘’Medresetüzzehra’’ diyerek ihsas etmeye çalıştığı eğitim müessesesinde tahsilini öngördüğü ilim dallarının (branşların) ehemmiyetine binaen tanzimini ifade ederken, fiiliyata geçirmeye çalıştığı eğitim yuvasında akıl ve kalbin mezcini esas alarak demiş ki: ‘’Aklın nuru funün-ü mederiyedir, vicdanın ziyası ulum-u diniyedir. İkisinin imtizacıyla hakikat tecelli eder.‘’ (Münâzarât) 1900’lü yıllarda ortaya koyduğu eğitim ve öğretim müesseseleriyle alâkalı, görüş ve tesbitleri yönetimlerce ciddî bir şekilde ele alınmamıştır.

Eğer dinlenilseydi...

Doğru eğitim sistemiyle, eğitimin varlığı esas alınıp, icra-i faaliyet sahasına konulmuş olsaydı aradan geçen yüzyıl bir ‘’kayıp yüzyıl’’ olmazdı diye düşünüyoruz. Ülkemizin Doğu ve Güneydoğu bölgesinde cereyan eden olumsuz hadiselerin kökeninde Bediüzzaman’ın eğitim projesine gösterilen ilgisizliğin sancıları mevcuttur.
Kendisi, çağımızın yetiştirdiği büyük bir din âlimi olan Bediüzzaman, dinin doğru manada öğrenilip yaşanılmasını yani “İslâm’ı öğrenmenin mutlak bir realite olduğunu ifade eder. Telif ettiği  eserlerde din ve İslâm konularında işlediği meseleler bu açıdan da çok önemlidir. Yönetimlere de bu önemli unsurun hassaslığını her fırsat ve her mekânda anlatan Bediüzzaman, ne yazık ki, “Anlaşılmamış ve anlaşılmak istenmemiştir”. Yöre insanının bölgede müesseseleşen unsurlara (şeyhlik, ağalık gibi) ziyade bağlılığı doğru İslâm’ı anlamada bir çok zaafiyetleri de beraberinde getirmiştir. 

Mazi tarih içinde...

Mazi (yakın) tarihin mimarları (!) tarih içindeki sorumluluklarını yerine getirirken, Müslüman milletin millî ve manevî değerlerine karşı tepki unsurunu ele alarak daha çok işletmişlerdir. Cumhuriyetin manevî temellerine bağlı kalmaktan ziyade, şekilden ibaret bir anlayış üzerinden hareketi esas almışlardır. Dinî değerlere olumsuz yaklaşımlar sergileyerek, devletin müesseselerini de alet etme konumuna düşürmüşlerdir.

Çıkış yolu

Bediüzzaman Hazretlerinin izhar ettiği eğitim projesi mevcut problemlerden çıkış yoluna aralamaya matuftu. Doğu’da cereyan eden olayların, din ve devlet üçgeninde yaşanan olumsuzlukların, eğitim yoluyla, bir “Medresettüzzahra’’ projesiyle giderilmesi mümkündü. Zamanında bu işe ciddî manada el atılmış olunsaydı, öyle inanıyoruz ki, yönetimler bu ülke ve insanına bu gün çok daha faydalar sağlayacaktı. Tarih ise onları şerefle yâd edecekti. Henüz zaman geçmemiştir. Eğitimde Bediüzzaman’ı dinlemeniz lâzımdır.

Projeden bir kesit

Bediüzzaman diyorki:

“Kastamonuda lise talebelerinden bir kısmı yanıma geldiler. “Bize Hâlıkımızı tanıttır, muallimlerimiz Allah’tan bahsetmiyorlar” dediler. Ben de dedim; “Ssizin okuduğunuz fenlerden her fen kendi lisan-ı mahsusiyle, mütemadiyen Allah’tan bahsedip, Hâlıkı tanıttırıyorlar, muallimleri değil, onları dinleyiniz...” Mükemmel bir tesbit ve harika bir tahlil. 
Haftaya devam edelim inşallah.

PAYLAŞIM:
Beslendiğimiz kaynaklar adına, Gazetemizde güzel bir mekânda, Nezih insanlarla birlikteydik. Hepsi birbirinden değerli simalardı. Heyecan, şevk, gayret ve muhabbet doluydular. Demokratik bir ortamda, hür düşünceler içinde değerli meseleler birlikte paylaşıldı.Kutsî bir yolun yolculuğunda yüksek hakikatlerin daha çok yazılması, yayılması ve okunmasıydı bütün gayretler. Gazetemiz mutfağında yazan kıymetli yazarlarla, Anadolu’dan yazan yazarlarla bir araya gelmiş fikir teatilerinde bulunmuştuk. Mevcut durumlarla alâkalı hususlar ve geleceğe dair daha iyi neler yapılabilir? Güzel ve faydalı olmuştu yazarlar toplantısı. Gazetemiz yazarlarını ve Gazete yönetimini kutluyorum.