Said Nursî’yi zaman haklı çıkardı. Ülkemiz, dünyadaki gelişmeler ve diğer bir çok konuda, günümüzden yüzyıl öncesinden meselelere yaptığı teşhislerin hepsinin tek tek doğru çıktığı görülmektedir, Said Nursî’nin...
Alınız bir eğitim meselesini... ”Marifet” olarak adlandırdığı eğitimi, düşman olarak telâkki ettiği unsurlara çözüm olabileceğini izhar etmektedir.
Bu, çarpıcı olduğu kadar da manidar olan tesbit ve değerlendirmeleri, yaşadığımız asrın başında dile getirmektedir. Şöyle ki;
“Bizim düşmanımız, cehalet, zaruret ve ihtilâftır. Bu üç düşmana karşı san’at, marifet ve ittifak silâhıyla savaşacağız” diyor.
Söylediği bu sözler ve ileri sürdüğü tesbitler, her birisi ayrı birer sosyolojik muhtevalı gerçeklerdir.
Asrının başında söylediği bu sözleri, bu gün, cehaletin, fakirliğin ve ittifaksızlığın ateş ve gözyaşı olarak cereyan ettiği bölgelerde, aşiretlere, göçerlere ve yönetime söylemiştir.
Peki, eğitimde yüzyıl öncesinden, bugünü yazmak ne demektir? Ülke yönetimleri ve insanımız bu realiteyi çok iyi tahlil etmesi gerekmektedir.
Bütün problemlerin çözümü, Said Nursî’nin çok yönlü her meselede olduğu gibi, hastalanmış ve artık tabiri caizse, yürüyemez hale gelmiş eğitim sistemi için de geçerlidir.
Israrla üzerinde durarak ‘Said Nursî’nin eserlerinde izhar ettiği eğitimle alâkalı projeler, kokuşmuşluğu ve tıkanıklığı bugün eğitimde de geçerlidir’ demenin fazileti bu yüzdendir.
Eğitim gibi ciddî bir meselenin daha çok faydasına inanılıyorsa, Said Nursî’nin alternatif projelerini gündeme getirip, insan merkezli görüş ve düşüncelerinden faydalanmak gerekmektedir, diye düşünüyoruz..
Sistemin şahs-ı manevi yüzü
Şahs-ı manevî bir kavramdır. Bir oluşumdur da denilebilir. Mevcut sistemin şahs-ı manevî yüzünün durduğu nokta neresidir? İki şahs-ı manevî mevcuttur; bunlardan birisi Kur’ân bağlamlıdır. Bir diğeri ise, ehl-i dalâlet olarak değerlendirilen olumsuzluklar zincirinin takip ettiği ve durduğu noktadır.
Manevî değerler adına, bütün olumsuzlukları bünyesinde barındıran, insanı dışlayan, tek adama bağlı süreç içinde yer alan, manevî değerleri rafa kaldıran bir anlayıştaki eğitimin şahs-ı manevîsinin yüzü, bu sayılan olumsuzluklara havi kategoride yer alanıdır.
Yakın tarih denilen süreçle başlayan, eğitimde de dizayn edilen olumsuzluklar, mevcut eğitim sistemini bu tahripkâr yüze kilitlemiştir.
Bu kilidi kırıp, eğitimdeki olumsuzlukları müsbet hareket içinde kalarak, eğitimin yüzünü faydalı olana çevirmek mümkündür. Bunun yolu ise, din ve fen ilimlerinin mezcinden geçer.