Eğitimde halen, bilinen tahterevalliler devam ediyor. Bütün bu sebeplerden dolayıdır ki, devlet, temel ve odak noktası insan olan, eğitim dediğimiz unsuru okullarda nasıl vermelidir, sualine muhatap olunuyor.

Çok uzun yıllardır, şu eğitim sistemi nasılsa, hep öyle mi olmalıdır? Yani un ve hamur mevcut, aynı helva yapılmaya devam mı edilsin?

Doğrudur! Un ve hamur var, fakat yapılan helva  acıdır. Eğitimde uygulanan mevcut yapı ve anlayışlar, sistem ve çabalar bir nesli acıtıyor, olumsuzlaştırıyor. İnsanımıza kazandırdıklarıyla gerçekler çelişiyor. Ülkenin mazisi ve insanının fıtratıyla oldukça uyuşmayan hal ve vaziyetler oluşturuluyor.

Biz, ’yazık’ diyoruz bu duruma, mutlaka düzeltilmesi, yeni anlayışların tesis edilmesi lâzımdır eğitimde... Bunu ise, büyük ölçüde devlet yapmalıdır.

Ne mi yapılmalıdır? Eğitimde; müfredat’tan tutunda insanımızı en iyi metod ve kaideler içinde yetiştirme faaliyetlerine kadar çok şeyin, yeni programlar yoluyla yetiştirilmesi, arzu edilen hususlar olarak eğitimde yer alması gerekmektedir.

Büyük ekseriyetle okulların fizikî, donanım, araç-gereç ve sair maddî imkânları açısından yüksek ve yeterli olduğu ülkemizde, ne yazık ki, mevcut eğitim sistemi buna paralellik arz etmiyor.

Eğitimdeki mevcut ruh, insana yönelik, insanın her yönüyle, maddî ve manevî cihetleriyle sağlam yetiştirilmesi, kazanımlarının fıtrî halde ele alınarak fiilîyata dökülüp özümsenmesi gerekmektedir.

Fıtratına uygun, özünü algılatma ve kavramada, tarihini doğru, çarpıtılmadan öğrenmede, örf ve anane, gelenek ve temel manevî değerleri doğru ve yeterli kavratan anlayışın hakim olması gerekmektedir.

Muhtelif izm’lerle, tek tip insan yetiştirme gayretleriyle, dayatmacı anlayışlarla yapılan eğitimin bize yakışmadığını, terakkiye mani olduğunu, ilerlemenin sağlanamayacağı, sair gelişmiş ülkeler seviyesine çıkamayacağımızı belirtmiş olalım.

Devlet, okullarda nasıl bir eğitim vermelidir? sualine mukabil diyoruz ki:

* Öncelikle, Demokrasi denilen ve bünyesindeki hak, hukuk prensipleri çerçevesinde, şahsî dayatma, plan ve projelerin dışında, doğru ve ahlâka dayalı bir istemin yerleştirilmesi.

* Müfredatların genelinde iyileştirme yoluna gidilerek, sağlam yapılı bilgi, beceri ve konuların işlenmesinin sağlanması.

* İyi insan yetiştirme maksadı, başında olmalı, pojelerin bu zaviyeden ele alınarak programlanmasının gereği.

* Doğru İslâm, ilim, irfan, fen ve teknik konularında, İslâm inancının kaynağını baz alıp, insanımıza bu şuur ile yaklaşımı sürdürerek, bu unsurların doğru olanını kavratma cihetine gidilmesi. Evrensel anlamdaki bu kriterlerden faydalanma yolunu tercihler arasına almalı.

* Siyasetin ayrı bir ilim sahası olduğu vurgulanmalı, siyasî eğitimi benimseyici tavırlardan kaçınılmalı.

* Ülke genelinde, ortak akla dayalı programları ihsas edip, eğitime faydalı yönleriyle aktarımı yapılarak kavratılma cihetine gidilmeli.

* Ahlâk normları ele alındığında, özellikle, şu başlıklar altında konular doğru işlenerek, öğrenciyi müsbete yönlendirmeye çalışılmalıdır. Konu başlıkları ise şu kriterler olmalıdır.

1- Muhabbet. 2- Husûmet ve adavet. 3- Terk-i enaniyet ve sû-î zan. 4- Hürmet ve  merhamet. 5- Hırs ve israf. 6- Gurur ve kibir. 7- Tevazu.

Devlet, okullardaki eğitimle, ileriye dönük sağlıklı bir nesil ve gelişmiş bir ülke sevgisiyle özdeşleşen, düzgün karakterli, insanlarla bir bütünlük içinde yaşamayı esas alan oluşumu meydana getirmekle yapacağı eğitimi esas almalıdır.

Eğitimde, bu bağlamda, arzu edilen akla dayalı, sağlam oluşumlarla en iyi eğitim projelerinden birinin de Bediüzzaman’ın eğitime yönelik fikirlerinde olduğunu söylemiş olalım.

Eğitimde Bediüzzaman’ı dinlemek, artık bir ihtiyaç halini arz etmektedir.