İşte Atıf Ural onlardan biri idi..

Onu her andığımda çok duygulanırım.

Kars doğumludur.

Babası Rize’li, annesi Erzincan’lıdır.

Babası hâkim emeklisidir.

1933 yılında doğan Atıf Ural, 1966 yılında genç yaşında vefat etmiştir.

Ağabeyi Kemal Ural’ın delâleti ile Nurlar’la müşerref olmuştur.

1952 yılında Ankara Hukuk Fakültesi’ni kazanmış, okuluna devam ederken, imkânların kıt olduğu halde şevk ile hizmetlere devam etmiştir.

Bir çok arkadaşının Nurlar’ı tanımasına vesile olmuştur.

Yıl 1956’dır..

Üstad’dan izin çıkar:

“Nurlar’ı yeni harfler ile basılabilir.”

Bu onları hem mutlu hem de şevklendirmiştir.

Bu hizmeti birinci derecede Atıf Ural üstlenir.

Matbaalar şimdiki gibi ofset değildir.

Kuşun harflere dizilip öyle basılmaktadır.

Bir de Osmanlıcan yeni harflere aktarılmaktadır.

Elde hazır para yok.

İllere haber gönderilir, basılacak kitapların paraları önceden gönderilmesi istenir.

Üstad acele etmektedir.

Baskıya hazırlanan eserler Üstada gönderilir, Zübeyir Ağabey tarafından Üstad’a okunur, ondan sonra basılacak forma Ankara’ya tekrar gönderilir ve baskıya geçirilir.

Böylece Külliyat’ın tamamı Üstad hayatta iken basılıp bitirilmiştir..

Bu serüven 1960 yılına kadar devam eder.

Atıf Ural fakülte yıllarını tabi on yıla kadar uzatmıştır.

Üstad izin verdikten sonra savcılık görevine başlamış,1966’da vefat etmiştir.

Özet olarak hayatı böyledir.

Detaylarını anlatmak için ancak bir kitap veya roman yazmak lâzımdır.

Mezarı Ankara’dadır.

İşte size Atıf Ural...

Bir Nur Talebesinin neler yaptığının bir misalidir.

Mekânı Cennet olsun.

Kabri Nurlar ile dolsun.

Sadece Atıf Ural mı?

Hepsi bu değil elbette.

Atıf misali nice Nur Talebeleri geldi geçti.

Her biri adeta bir Atıf Ural’dı.

Bize düşen onları örnek almak.

Bir hizmet teklif edildiği zaman sağa–sola bakmadan “ben varım” diyebilmektir.

Mazeretlere sığınmamaktır.