Adı gibi eskidir..

Eskişehir..

Şehirleri güzelleştirenler insanlardır..

İnsanları güzelleştiren ise imanlarıdır..

Kırk yıla yakındır bu ilimize gider-gelirim..

Yine böyle bir dâvet ile muhatap olduğum zaman Rifat Okyay kardeşimi kırmam mümkün değildi..

Bir Cumartesi  gününün  gündüzü ve gecesi bahtiyar Nur Talebeleri ile beraber idik..

İlk buluşma noktamız araba pazarı mevkii idi..

Burada  Bünyamin Gerdan kardeşim ile Ak Mescit Camii’nde buluştuk..

Hatıralarımız bir bir canlanıyordu..

Üstadımızın ayak bastığı mekânlardı buralar..

Ak Mescid ve eski Eskişehir Lisesi..

Eskişehir Mahkemesi’nde yaşanan mahkeme safahatı..

Ve Eskişehir Cezaevi..

Daha dün gibi..

Eskişehir işte burasıdır..

Araba Pazarından yukarı çıktığımızda eski ve yeni şehri beraber seyrettik..

Osmanlı şehirleri hep böyle tepelere kurulmuştur..

Suyun ve kanalizasyonun rahat akımı için..

İşte yıllarca gelip de çıkamadığım bu tepe..

Yeşillikler ile bezenmiş..

Hoş bir manzara..

Ve yıllar önce yaşanan acı ve tatlı hatıralar..

Pazar sabahı yine bahtiyar Nur Talebeleri ile beraberiz..

Dersler nasıl yapılır?

Üstadımızın tavsiyeleri nasıldır. Bunları dile getirdi Rifat kardeşim..

Kadir Ağabeyimin nazik misafirliği..

Öğrencilerimizin fedakâr halleri.

İşte asıl hayat budur..

Eskişehir yeni ve müdrik insanları ile güzelleşir..

Bu güzel insanların muhabbetleri..

Gece yarılarına kadar süren tatlı sohbetleri..

Maşallah Eskişehir’e..

Bahtiyar insanlarına..